وَحَيُ يَحَيَ 9:4 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ4 سٜيْ طُمْ وِعِکٛ تٛع کٛ مٜىٰمَ غٜىٰنٜ، کٛو لٜطّٜ، کٛو غٛطُّمْ فُطٜ‑فُطٜ، سٜيْ نِ يِمْٻٜ ٻٜ نغَلَا اَلَامَ اَللَّه اٜ تِيطٜ مَٻّٜ تَنْ؞ Faic an caibideil |
سٜيْ نَنْمِ غٛطُّمْ بٛ حٛنٛنْدٜ اٜ وُرْتٛيٛو حَکُّندٜ تَغَاطُمْ نَيُمْ غٛودُطُمْ يٛنْکِ طُمْ طٛنْ اٜ ندٜ وِعَ، «طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْغٜلْ اَلْکَمَارِ غٛعٛ؞ طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْکٛيْ تَتٛيْ کٛيْ غَوْرِ؞ اَمَّا تَاع وٛنُّ نٜبَّمْ جَيْتُنْ کٛو ندِيَمْ اِنَبٛوجٜ؞»