2 ندٜنْ مِ يِعِي مَلَاعِکَعٜنْ نجٛوٜىٰطِطٛ دَرِيٻٜ يٜىٰسٛ اَللَّه طُمْ حٛکِّٻٜ لُوٜ جٛوٜىٰطِطِ؞
«ڤَامٜىٰ، تٛع اٛنْ نجَوَنْ کٛو غٛعٛتٛ ندٜرْ سُکَحٛيْ ڤَمَرٛيْ کٛعٛيْ؞ نغَمْ اٜ مِ وِعَعٛنْ، مَلَاعِکَعٜنْ مَاکٛيْ تٛنْ دٛوْ کٛو ندٜيٜ اٜ ندَارَ يٜىٰسٛ ݧَاکٛ اَمْ مٛ دٛوْ؞
اٛ وَطَيْ طُمْ دُودَ لُوَلْ سٜمْبٜىٰ دُودُکِ لِلُکِ مَلَاعِکَعٜنْ مَاکٛ، ٻٜ کَوْرِتَ ٻٜ اٛ سُٻِ دَغَ کٛو تٛيٜ ندٜرْ دُونِيَارُ، دَغَ نغٛعٛلْ کٜىٰرٛلْ دُونِيَارُ يَاکِ نغٛلْ تٛنْ کٜىٰرٛلْ دُونِيَارُ؞
مَلَاعِکَاجٛ اٛنْ وِعِمٛ، «مِنْ وٛنِ جِبِرِيلُ دَرٛتٛوطٛ يٜىٰسٛ اَللَّه، مِ لِلٛيَا تٛ مَاطَ نغَمْ مِ حٛکُّمَا حَبَرُ بٜلْطُمْ طُعُمْ؞
ڤَامٜىٰ کٛو ندٜيٜ نغَطٛنْ دٛعَارٜ نغَمْ کٜٻٛنْ ندَطٛنْ فِي طُعُمْ غَطَيْطُمْ فُو، ندٜنْ ندَرٛوطٛنْ يٜىٰسٛ ٻِي نٜطّٛ؞»
طٛنْ اٜ طٛنْ، بٛ مَپُّکِ حِتٜرٜ، تٛ طُمْ دُودِي لُوَلْ شَکِتِينغَلْ؞ نغَمْ تٛ لُوَلْ نغَلْ دُودَامَ، مَيْٻٜ اُمّٛدٛتٛ اٜ ٻَلِّ طِ ݧٛلَتَا، ندٜنْ اٜنٜنْ فٛوفٛوٻٜ طُمْ وَيْلِتَيْ ٻَلِّ مٜىٰطٜنْ؞
نغَمْ جٛومِرَاوٛ اٜ حٛورٜ مُوطُمْ جِڤّٛيْتٛ دَغَ دٛوْ اٜ نٛدّٛلْ شٜمْبِنْغٛلْ، اٜ حٛنٛنْدٜ مَلَاعِکَاجٛ مَوْطٛ، اٜ دُودٛلْ لُوَلْ اَللَّه؞ مَيْٻٜ اٜ تٛکِّ اَلْمَسِيحُ کَمْٻٜ اَرْتَتَ اُمَّاکِ؞
مِنْ يَحَيَ اٜ مِ وِنْدَنَ تٛکُّٻٜ يٜىٰسُ وٛنْٻٜ ندٜرْ غَرِيجٜ جٛوٜىٰطِطِ ندٜرْ لٜيْدِ اَاسِيَ؞ اَللَّه غٛنْطٛ جٛونِ اٜ ندٜنّٛ اٜ طٛعٛ يٜىٰسٛ، اٜ رُوحُوجِ جٛوٜىٰطِطِ غٛنْطِ يٜىٰسٛ جٛوطٛرْغَلْ لَامُ مَاکٛ،
سٜيْ مَلَاعِکَاجٛ جٛوٜىٰطِطَٻٛ دُودِ لُوَلْ مُوطُمْ، سٜيْ طُمْ نَنِ حٛنٛنْطٜ شٜمْبِطّٜ دَغَ دٛوْ اٜ مبِعَ، «لَامُ دُونِيَارُ فُو وَرْتِي طُمْ جٛومِرَاوٛ مٜىٰطٜنْ اٜ اَلْمَسِيحُ مَاکٛ؞ اٛ لَامٛتٛ حَا اَبَدَا اَبَدِنْ!»
سٜيْ نغِيمِ غٛطُّمْ اَلَامَ تٛنْ دٛوْ مَوْطُمْ کَيْطِنِيطُمْ؞ مِ يِعِي مَلَاعِکَعٜنْ نجٛوٜىٰطِطٛ جٛغِيٻٜ بٛنٜ جٛوٜىٰطِطِ کَلُّطُمْ شَکِتِيطُمْ، نغَمْ کَنْجٜ نغٛنِ کٜىٰرٛلْ مٛنّٜرٜ اَللَّه؞
سٜيْ نَنْمِ وٛنْدٜ حٛنٛنْدٜ شٜمْبِنْدٜ دَغَ ندٜرْ وُرٛ شٜنِينغٛ تٛنْ دٛوْ اٜ ندٜ وِعَ مَلَاعِکَعٜنْ نجٛوٜىٰطِطٛ ٻٜنْ طٛنْ، «نجَحٜىٰ ندُفَنٛنْ دُونِيَارُ تُمُّطٜ جٛوٜىٰطِطِ طٜنْ طٛنْ طٜ مٛنّٜرٜ اَللَّه!»
ندٜنْ ندٜ ندَارُمِ، سٜيْ نَنْمِ وٛنْغَ شِيلَ اٜ نغَ فِيرَ اٜ دٛوْ اٜ نغَ وِعَ اٜ سٜمْبٜ، «اٛنْ مبٛنِي! اٛنْ مبٛنِي! اٛنْ مبٛنِي اٛنٛنْ جٛوطِيٻٜ ندٜرْ دُونِيَارُ، تٛ طُمْ دُودِي لُوٜ کٛرِيطٜ طٜ مَلَاعِکَعٜنْ ٻٜنْ طٛنْ تَتٛ شِرْيِي دُودُکِ!»
ندٜنْ مَلَاعِکَعٜنْ ٻٜنْ طٛنْ نجٛوٜىٰطِطٛ جٛغِيٻٜ لُوٜ جٛوٜىٰطِطِ ٻٜ شِرْيِي دُودُکِطٜ؞
ندٜ مَلَاعِکَاجٛ نجٛوَٻٛ دُودِ لُوَلْ مُوطُمْ، سٜيْ نغِيمِ حٛودٜرٜ يَنٛيِي ندٜرْ دُونِيَارُ دَغَ دٛوْ؞ سٜيْ طُمْ حٛکِّندٜ مَٻِّتِرْغٜلْ دَمُّغَلْ نغَيْکَ کَلُّکَ لُغُّکَ؞