وَحَيُ يَحَيَ 7:3 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ3 اٛ وِعِ، «تٛع اٛنْ لَلِّنْ لٜيْدِ کٛو مَايٛ کٛو لٜطّٜ نَا مِنْ نغَطَنِي مَشُّٻٜ اَللَّه مٜىٰطٜنْ اَلَامَ تٛ تِيطٜ مَٻّٜ تَوْ؞» Faic an caibideil |
ندٜنْ مِ يِعِي جٛوطٛرْلٜ لَامُ، وٛٻّٜ اٜ نجٛوطِي دٛوْ مَاجٜ؞ کَمْٻٜ نغٛنِ کٛکَّاٻٜ لَامُ وَطُکِ کِيتَ؞ طٛنْمَا مِ يِعِي يٛنْکِيجِ ٻٜ طُمْ اِتَّنِ کٛعٜ نغَمْ ٻٜ نغَعَجِنِي حَبَرُ يٜىٰسُ اٜ وٛلْدٜ اَللَّه؞ کَمْٻٜ نغٛنِ ٻٜ مَوْنِنَايِ ندِنْ طٛنْ مَرْدِ کٛو نغُنْکِوَ نَنْدُنغَ اٜ مَيْرِ، ٻٜ نجَٻَايِ طُمْ وَطَنَٻٜ اَلَامَ مَيْرِ اٜ تِيطٜ مَٻّٜ کٛو اٜ جُوطٜ مَٻّٜ؞ ٻٜ ڤُطِّتِ ٻٜ کٜٻِي يٛنْکِ، ٻٜ لَامٛدِي اٜ اَلْمَسِيحُ حَا دُوٻِ 1,000؞
سٜيْ نَنْمِ غٛطُّمْ بٛ حٛنٛنْدٜ اٜ وُرْتٛيٛو حَکُّندٜ تَغَاطُمْ نَيُمْ غٛودُطُمْ يٛنْکِ طُمْ طٛنْ اٜ ندٜ وِعَ، «طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْغٜلْ اَلْکَمَارِ غٛعٛ؞ طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْکٛيْ تَتٛيْ کٛيْ غَوْرِ؞ اَمَّا تَاع وٛنُّ نٜبَّمْ جَيْتُنْ کٛو ندِيَمْ اِنَبٛوجٜ؞»