وَحَيُ يَحَيَ 7:1 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ1 غَطَ نٛنْ مِ يِعِي مَلَاعِکَعٜنْ نَيٛ اٜ ندَرِي اٜ غُتُّلِّ نَيِ طِ دُونِيَارُ؞ اٜ ٻٜ شُرِ حٜنْدُوجِ نَيِ طِ دُونِيَارُ نغَمْ تٛع حٜنْدُ وِسَ دٛوْ لٜيْدِ کٛو دٛوْ مَايٛ کٛو دٛوْ کٛو کِيٜ لٜکِّ؞ Faic an caibideil |
سٜيْ نَنْمِ غٛطُّمْ بٛ حٛنٛنْدٜ اٜ وُرْتٛيٛو حَکُّندٜ تَغَاطُمْ نَيُمْ غٛودُطُمْ يٛنْکِ طُمْ طٛنْ اٜ ندٜ وِعَ، «طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْغٜلْ اَلْکَمَارِ غٛعٛ؞ طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْکٛيْ تَتٛيْ کٛيْ غَوْرِ؞ اَمَّا تَاع وٛنُّ نٜبَّمْ جَيْتُنْ کٛو ندِيَمْ اِنَبٛوجٜ؞»