وَحَيُ يَحَيَ 4:8 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ8 طُمْ طٛنْ تَغَاطُمْ نَيُمْ غٛودُطُمْ يٛنْکِ، کٛو طُمٜ اٜ وٛودِ بِيٜىٰلِ جٛوٜىٰغٛعٛ؞ اٜ طُمْ وٛودِ غِتٜ تٛ ٻَنْدُ کٛو تٛيٜ؞ جٜمَّ اٜ ݧَلَوْمَ طُمْ اَلَتَا يِمُکِ اٜ طُمْ وِعَ، «اٛ شٜنِيطٛ، اٛ شٜنِيطٛ، اٛ شٜنِيطٛ، اَللَّه جٛومِرَاوٛ جٛومُ بَوْطٜ، کَنْکٛ وٛنِ ندٜنّٛ، کَنْکٛ وٛنِ جٛونِ، کَنْکٛ وٛنِ يٜىٰسٛ طٛعٛ!» Faic an caibideil |
سٜيْ نَنْمِ غٛطُّمْ بٛ حٛنٛنْدٜ اٜ وُرْتٛيٛو حَکُّندٜ تَغَاطُمْ نَيُمْ غٛودُطُمْ يٛنْکِ طُمْ طٛنْ اٜ ندٜ وِعَ، «طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْغٜلْ اَلْکَمَارِ غٛعٛ؞ طُمْ يٛٻَيْ شٜىٰدٜ کُوغَلْ ݧَلْندٜ غٛعٛ نغَمْ ڤٛوندِرْکٛيْ تَتٛيْ کٛيْ غَوْرِ؞ اَمَّا تَاع وٛنُّ نٜبَّمْ جَيْتُنْ کٛو ندِيَمْ اِنَبٛوجٜ؞»