وَحَيُ يَحَيَ 2:2 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ2 اٜ مِ اَنْدِ کُوطٜ مٛوطٛنْ؞ اٜ مِ اَنْدِ اٛنْ کُوِي نَاع سٜطَّ، اٛنْ مُݧِي ندٜرْ تٛرَّاجِ طِ نجَرٛتٛنْ؞ اٜ مِ اَنْدِ اٛنْ ڤِجَنْتَا کَلُّٻٜ؞ ندٜنْ وِعٛوٻٜ کٛعٜ مَٻّٜ ٻٜ لِلَاٻٜ، اَمَّا نَاع طُمْ نٛنْ اٛنْ ڤٛوندِيٻٜ اٛنْ تَوِي ٻٜ ڤٜوٛوٻٜ؞ Faic an caibideil |