وَحَيُ يَحَيَ 15:4 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ4 مٛيٜ وٛنِ حُلَتَامَ، يَا جٛومِرَاوٛ؟ مٛيٜ وٛنِ مَوْنِنْتَا مَنْغُ مَاطَ؟ نغَمْ اَنْ تَنْ وٛنِ شٜنِيطٛ؞ يِمْٻٜ دُونِيَارُ فُو مَوْنِنْتٜ، نغَمْ کٛو مٛيٜ يِعِي کُوطٜ مَاطَ طٜ اَادِلَاکُ؞» Faic an caibideil |
طُمْ طٛنْ تَغَاطُمْ نَيُمْ غٛودُطُمْ يٛنْکِ، کٛو طُمٜ اٜ وٛودِ بِيٜىٰلِ جٛوٜىٰغٛعٛ؞ اٜ طُمْ وٛودِ غِتٜ تٛ ٻَنْدُ کٛو تٛيٜ؞ جٜمَّ اٜ ݧَلَوْمَ طُمْ اَلَتَا يِمُکِ اٜ طُمْ وِعَ، «اٛ شٜنِيطٛ، اٛ شٜنِيطٛ، اٛ شٜنِيطٛ، اَللَّه جٛومِرَاوٛ جٛومُ بَوْطٜ، کَنْکٛ وٛنِ ندٜنّٛ، کَنْکٛ وٛنِ جٛونِ، کَنْکٛ وٛنِ يٜىٰسٛ طٛعٛ!»