10 اٜ ݧَلْندٜ اَلَلْ، رُوحُ اَللَّه جِڤّٛيِي دٛوْ اَمْ، سٜيْ نَنْمِ وٛنْدٜ حٛنٛنْدٜ شٜمْبِنْدٜ غَطَ اَمْ بٛ دُودُکِ لُوَلْ؞
سٜيْ يٜىٰسُ وِعِٻٜ، «تٛو، نٛ طُمْ وَطِ دَوْدَ ندٜرْ بَوْطٜ رُوحُ اَللَّه نٛدِّ اَلْمَسِيحُ ‹جٛومِرَاوٛ؟› اٛ وِعِ،
طُمْ ݧَلْندٜ اَلَلْ؞ ندٜ نَانغٜ حِيرِ، تٛکُّٻٜ يٜىٰسُ کَوْرِتِ، ٻٜ مَٻِّ دَمُّغَلْ نغَمْ اٜ ٻٜ کُلَ اَرْدِيٻٜ يَحُودَنْکٛعٜنْ؞ طٛنْ اٜ طٛنْ يٜىٰسُ وَنْغِ دَرِي شَکَ مَٻّٜ، وِعِ، «اٜ مِ سِلْمِنٛو؞ جَمْ وٛنْدَ اٜ مٛوطٛنْ؞»
يٛنْتٛورٜ غٛعٛ غَطَ مَاجُمْ، تٛکُّٻٜ يٜىٰسُ اٜ ندٜرْ وُرٛ نغٛنْ کَدِنْ، تٛومَ مَا اٜ وٛنْدِ اٜ مَٻّٜ؞ کٛو ندٜ اٜ ٻٜ مَٻِّ دَمُّطٜ، طٛنْ اٜ طٛنْ يٜىٰسُ وَنْغِ دَرِي حَکُّندٜ مَٻّٜ وِعِ، «جَمْ وٛنْدَ اٜ مٛوطٛنْ؞»
ݧَلْندٜ سِوْتَارٜ مِنْ کَوْرِتِ نغَمْ سٜنْدُکِ بُرٛودِ، سٜيْ بُلُسْ وَطِ کَ مٜتَنْکِ يِمْٻٜ حَا شَکَ جٜمَّ، نغَمْ اٜ مٛ يِطِ دِلُّکِ تٛ فِنِي؞
نغَمْ نٛنْ، اٜ مِ يِطِ اَنْدٛنْ وَلَا نٜطّٛ مٛ رُوحُ اَللَّه تٛکِّنْتَ وِعَ، «يٜىٰسُ اٛ لَانَاطٛ!» نٛنْ مَا وَلَا بَاوَيْطٛ وِعَ، «يٜىٰسُ اٛ جٛومِرَاوٛ،» سٜيْ نِ تٛ رُوحُ اَللَّه تٛکِّنِيمٛ؞
کٛو ندٜيٜ ݧَلْندٜ اَرَنْدٜىٰرٜ ندٜ يٛنْتٛورٜ، کٛو مٛيٜ مٛوطٛنْ رٜسَ غٛطُّمْ ندٜرْ کٛ حٜٻِي کٜىٰرٛلْ نٛ وَاوَتَ؞ ندٜنْ تٛع اٛنْ اَلُ نَا مِ وَرِي ڤُطّٛنْ حَوْرُتُکِ شٜىٰدٜ طٜنْ؞
ندٜرْ وَحَيُ طُمْ، مَلَاعِکَاجٛ اٛنْ حٛشِّيَمْ يَارِيَمْ ندٜرْ لَدّٜ تٛنْ نغِيمِ غٛطّٛ دٜبّٛ اٜ جٛوطِي دٛوْ وٛنْدِ مَرْدِ مبٛطٜىٰرِ شٛلٛيْ؞ ٻَنْدُ مَيْرِ فُو اٜ وٛودِ اِنْطٜ کُطٛوجٜ اَللَّه اٜ ندِ وٛودِ کٛعٜ جٛوٜىٰطِطِ اٜ لُوٜ سَڤّٛ؞
ندٜرْ وَحَيُ طُمْ، مَلَاعِکَاجٛ اٛنْ حٛشِّيَمْ يَارِيَمْ دٛوْ وٛنْدٜ حٛشّٜىٰرٜ تٛوْندٜ نَاع سٜطَّ اٛ حٛلِّيَمْ اُرُشَلِيمَ غَرِيرِ شٜنِيندِ اٜ جِڤّٛيٛو دَغَ دٛوْ، دَغَ تٛ اَللَّه؞