فِلِبِيَنْکٛعٜنْ 1:6 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ6 مِ تَبِّتِنِي اٛنْ طٛنْ ڤُطُّطٛ کُوغَلْ بٛنْغَلْ ندٜرْ مٛوطٛنْ اٛ يٛتِّنَيْنغَلْ حَا يَاکِ ݧَلْندٜ وَرْتٛيْکِ يٜىٰسُ اَلْمَسِيحُ؞ Faic an caibideil |
اٜنْ نغَطُ حَکِّيلٛ مٜىٰطٜنْ دٛوْ يٜىٰسُ، مَٻِّتَنْطٛعٜنْ لَاوٛلْ حٛولَاکِ اَللَّه بَلَّيْطٛعٜنْ حٛولَارٜ مٜىٰطٜنْ وَرْتَ کٜوْندٜ؞ نغَمْ وٜلْوٜلٛ نغٛ اٛ حٜٻَتَ يٜىٰسٛ، اٛ مُݧِي ندٜرْ تٛرَّ ندٜ اٛ وَرَا دٛوْ غَافَانغَلْ، اٛ وَنَّايِ اٜ شٜمْتُطُمْ وَرٜىٰکِ دٛوْ غَافَانغَلْ، ندٜنْ جٛونِ اٜ مٛ تٛنْ جٛوطِي تٛ ݧَامٛ جٛوطٛرْغَلْ لَامُ اَللَّه؞