2 تِمٛوتِ 4:8 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ8 جٛونِ غِيفٛلْ اٜ تٛنْ حٜطِييَمْ، نغٛلْ طُمْ حٛکَّتَ غَطُٻٜ جٛنْدٜ بٛنْدٜ، نغٛلْ جٛومِرَاوٛ غَطٛووٛ کِيتَ غٛونغَ حٛکَّتَيَمْ ݧَلْندٜ جَانغٛ؞ نَاع مِنْ تَنْ، اَمَّا فُو غِطْٻٜ يِيکِ غَرْتٛلْ مَاکٛ؞ Faic an caibideil |
تٛع اٛنْ کُلُ تٛرَّ کَ نجَرٛتٛنْ يٜىٰسٛ طٛعٛ؞ رَطُّمْ شٜيْطَنْ سِرْيَکٜ مَٻَّ وٛٻّٜ مٛوطٛنْ ندٜرْ سُودُ شُرَلْ نغَمْ طُمْ فٛوندَعٛنْ؞ اٛنْ نغَطَيْ بَلْطٜ سَڤّٛ اٛنْ نجَرَ تٛرَّ کَلُّکَ؞ اَمَّا نجٛغٜىٰ کٛ کٛولِيطٛنْ کٛو طُمْ وَرَيْعٛنْ؞ مِنْ بٛو مِ حٛکَّيْعٛنْ يٛنْکِ، کَنْکِ وٛنِ دٛکَّلْ حٜٻُکِ جَالٛرْغَلْ مٛوطٛنْ؞