1 اَمَّا فَامُ طُعُمْ، تٛ رٜعُکِ دُونِيَارُ ٻَدَکٜ، طُمْ وَطَيْ شَرٜلْ شَطُنغٜلْ؞
نغَمْ شَرٜلْ اٜ وَرَ نغٜلْ يِمْٻٜ نغَݧَتَ اٜکِّتِنٛلْ غٛونغَ، ٻٜ تٛکَّ کٛ وٜلْنَنْتَٻٜ ٻٜرْطٜ، ٻٜ تٛکَّ مٛودِٻّٜ بِعٛوٻٜٻٜ کٛ ٻٜ نغِطِ نَنْکِ؞
اَرَنْدٜ دٛولٜ اَنْدٛنْ طُعُمْ، ندٜرْ بَلْطٜ رٜعُکِ دُونِيَارُ وٛٻّٜ يِمْٻٜ نغَرَيْ نجُکِّتَعٛنْ، تٛکّٛوٻٜ سُونٛ مَٻّٜ کَلُّنغٛ؞
اٛنٛنْ ٻِٻّٜ اَمْ، تِمّٛودٜ دُونِيَارُ ٻَدَکٜ، نٛنْ نٛ نَنْطٛنْ غَݧٛ اَلْمَسِيحُ اٜ وَرَ؞ ندٜنْ جٛونِ وَݧْوَݧْٻٜ اَلْمَسِيحُ نجَادَکٜ مبَنْغِي؞ نغَمْ مَاجُمْ اٜنْ اَنْدِ تِمّٛودٜ دُونِيَارُ ٻَدَکٜ؞
اَمَّا اٛنٛنْ ٻٜ نغِطُمِ، تٛع اٛنْ نغٜجُّتُ کٛ لِلَاٻٜ جٛومِرَاوٛ مٜىٰطٜنْ يٜىٰسُ اَلْمَسِيحُ مبِعُنٛو؞
ٻٜ مبِعِيعٛنْ، «اٜ بَلْطٜ رٜعُکِ دُونِيَارُ يِمْٻٜ جُکِّتٛوٻٜ مبُرْتٛيْتٛ، تٛکِّرَنٛوٻٜ سُونٛ مَٻّٜ کَلُّنغٛ نغٛ شِيَ کُلٛلْ اَللَّه؞»