2 تِمٛوتِ 2:5 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ5 وَلَا کٜٻٛووٛ دٛکَّلْ ندٜرْ فِجٛ تٛ اٛ تٛکَّايِ دٛوکَ فِجٛ نغٛنْ؞ Faic an caibideil |
تٛع اٛنْ کُلُ تٛرَّ کَ نجَرٛتٛنْ يٜىٰسٛ طٛعٛ؞ رَطُّمْ شٜيْطَنْ سِرْيَکٜ مَٻَّ وٛٻّٜ مٛوطٛنْ ندٜرْ سُودُ شُرَلْ نغَمْ طُمْ فٛوندَعٛنْ؞ اٛنْ نغَطَيْ بَلْطٜ سَڤّٛ اٛنْ نجَرَ تٛرَّ کَلُّکَ؞ اَمَّا نجٛغٜىٰ کٛ کٛولِيطٛنْ کٛو طُمْ وَرَيْعٛنْ؞ مِنْ بٛو مِ حٛکَّيْعٛنْ يٛنْکِ، کَنْکِ وٛنِ دٛکَّلْ حٜٻُکِ جَالٛرْغَلْ مٛوطٛنْ؞