2 تِمٛوتِ 1:10 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ10 جٛونِ بٛو اٛ وَنْغِنَنِيعٜنْ يِدّٜ ندٜنْ بَرْکَ کِسْنٛووٛ مٜىٰطٜنْ يٜىٰسُ اَلْمَسِيحُ، غَرْتِرْطٛ سٜمْبٜ مَيْدٜ مٜىٰرٜ؞ کَنْکٛ حٛلِّعٜنْ لَاوٛلْ نغٛلْ تٛکّٜتٜنْ کِسٜنْ کٜٻٜنْ يٛنْکِ کِ رٜعَتَا بَرْکَ حَبَرُ بٜلْطُمْ؞ Faic an caibideil |
نغَمْ نٛنْ، تٛع اٛنْ مبِعُ غٛطّٛ وَطِي کُوغَلْ نغَلْ اَللَّه حٛکِّمٛ بٛطُّمْ، کٛو اٛ وَطَايِنغَلْ بٛطُّمْ؞ کٜطٜىٰ نَا ݧَلْندٜ ندٜ جٛومِرَاوٛ وَرْتِ؞ کٛو طُمٜ شُوطِيطُمْ ندٜرْ ݧِوْرٜ اٛ وُرْتِنَيْطُمْ اٜ نجَيْرِ، ندٜنْ اٛ وُرْتِنَيْ ݧُمٛوجِ غٛنْطِ ندٜرْ ٻٜرْطٜ يِمْٻٜ اٜ نجَيْرِ؞ اٜ شَرٜلْ نغٜلْ اَللَّه وِعَيْ کٛو نٜطّٛ وَطِي کُوغَلْ نغَلْ اٛ حٛکِّمٛ بٛطُّمْ کٛو وَطَايِنغَلْ بٛطُّمْ؞
نغٜعٜلْ شَرٜلْ نغٜلْ مِنْ نغٛنْدِ ندٜرْ لُکُرُ طُمْ دُونِيَارُ، وَاتٛ ٻَنْدُ اَمِنْ، اٜ مِنْ اٛتَّ نغَمْ تٛرَّاجِ طِ ٻَنْدُ ندُنْ يَرَتَ؞ نَاع نغَمْ اٜ مِنْ نغِطِ سٜنْدِرْکِ اٜ ٻَنْدُ ندُنْ، اَمَّا اٜ مِنْ نغِطِ طُمْ ٻٛرْنَمِنْ ٻَنْدُ اَمِنْ ندُ دٛوْ، نغَمْ ٻَنْدُ ندُ مَايَتَا حٛشَّ نجَيْرِ ٻَنْدُ مَايَيْندُ؞