1 تِمٛوتِ 6:5 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ5 اٛ غِطّٛ يٜدّٛوتِرْکِ کِ رٜعَتَا اٜ يِمْٻٜ ٻٜ ݧُمٛ بَاتُنغٛ، ٻٜ نغَلَا غٛونغَ، ݧُمٛوٻٜ تٛکّٛلْ اَللَّه طُمْ طَتَلْ حٜٻُکِ شٜىٰدٜ؞ Faic an caibideil |
اٜ سِنَمٛنْ، اٜ شٛنْدِ ݧَطّٜ مبٜلْندِ، اٜ اُرْدٜ وٜلْندٜ غُلٜتٜىٰندٜ، اٜ نٜبَّمْ بِعٜتٜىٰطَمْ مُرْ، اٜ اُرْدٜ وٜلْندٜ غُلٜتٜىٰندٜ بِعٜتٜىٰندٜ فِرَنْکِسٜنْ، اٜ ندِيَمْ اِنَبٛجَمْ، اٜ نٜبَّمْ، اٜ شٛنْدِ اَلْکَمَارِ، اٜ شَابَارِ اَلْکَمَارِ، اٜ نَعِ، اٜ بَالِ، اٜ بٜعِ، اٜ کٜىٰکٜىٰجِ ڤُشِّ، اٜ مَشُّٻٜ، وَاتٛ يٛنْکِيجِ يِمْٻٜ؞
نغَمْ کَيْرِ وٛنِ غَرِيرِ بٛنُّندِ لٜݧِ دُونِيَارُ اٜ وَادُکِ نجٜىٰنُ اٜ مَيْرِ؞ نجٜىٰنُ طُمْ ٻٜ نغَادِ وَرْتَنِيٻٜ بٛ نجَرُ غَيْلِتَيْنغُ حٛورٜ؞ لَامِيٻٜ دُونِيَارُ نغَادِي نجٜىٰنُ اٜ مَيْرِ؞ سٛودٛوٻٜ اٜ شٛورِتٛو کٛو تٛيٜ ندٜرْ دُونِيَارُ کٜٻِي رِسْکُ نغَمْ بَابِيلَ اٜ يِطِ وَطُکِ نجٜىٰنُ نَاع سٜطَّ؞»