1 تِمٛوتِ 2:9 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ9 نٛنْ مَا، اٜ مِ يِطِ رٜوْٻٜ ٻٛرْنٛو کٛلْتٜ نٛ حَانِ نغَمْ سٜمْتٜىٰندٜ اٜ فَامَنْکِ حٛورٜ؞ مِ يِطَا ٻٜ ٻٛرْنٛو کٛلْتٜ طٜ شٜىٰدٜ اٜ مٛعِّتِنَاکِ کٛشَّيْکِ حَکِّيلٛ يِمْٻٜ بٛ مٛعِّنْکِ غَاسَ، کٛو وَطُکِ شٛدِّ، کٛو جِينَارِ، Faic an caibideil |