1 تَسَلٛونِکَنْکٛعٜنْ 4:6 - اَلْکَوَلْ کٜسَلْ ندٜرْ فُلْفُلْدٜ شَکَ نَاجٜىٰرِيَ6 دٛوْ فِي طُعُمْ، تٛع غٛطّٛ حَلَّنَ بَنْدِرَاوٛ مُوطُمْ کٛو وَطَنَمٛ کٛ وٛوطَا؞ مِنْ مبِعِيعٛنْ کَ دَغَ اَرَنْدٜ، مِنْ مبَغِّنِيعٛنْ وِيکِ، جٛومِرَاوٛ وَاتَنَيْ غَطٛووٛ نٛنْ اٜ بٛنٜ؞ Faic an caibideil |
ندَارٜىٰ نغِعٛنْ کٛ شِيَ نَنْکِ بٜلْطُمْ مٛوطٛنْ وَدَّنِعٛنْ، کِ وَطِيعٛنْ اٛنْ نغَرْتِي تِيطُٻٜ، اٛنْ نغَرْتِي کَاٻُٻٜ کٛلَّ اٛنٛنْ نَاع اٛنْ غَطٛوٻٜ کٛ وٛوطَا، اٛنْ ٻٜرْنِي دٛوْ کٛ وٛوطَا، اٛنْ کُلْتٛرِي، اٛنْ کَاٻِي نغِعٛنْيَمْ، اٛنْ نغِطِي وَلُّکِيَمْ، اٛنْ کَاٻِي نغِعٛنْ طُمْ تَپَنِي غَطٛووٛ حَکّٜ کِيتَ؞ اٛنْ کٛلِّي اٛنْ نغَطِي کٛ حَانِ دٛوْ کٛ مبِنْدَنّٛومِعٛنْ؞