7 رٜعُکِ کٛو طُمٜ ٻَدَکٜ؞ نغَمْ نٛنْ ڤَامٜىٰ، شُرٜىٰ کٛعٜ مٛوطٛنْ نغَمْ مبَاوٛنْ وَطُکِ دٛعَارٜ؞
نجٛوطٜىٰ اٛنْ شِرْيِي، نغَمْ اٛنْ اَنْدَا شَرٜلْ کٛ جٛومِرَاوٛ مٛوطٛنْ وَرَتَ؞
«نغَمْ نٛنْ، سٜيْ نجٛوطٛوطٛنْ اٛنْ شِرْيِي، نغَمْ اٛنْ اَنْدَا ݧَلْندٜ ندٜنْ کٛو شَرٜلْ نغٜلْ؞
«ڤَامٜىٰ تٛع يَرٜ‑يَرٜ اٜ ݧَامٜ‑ݧَامٜ اٜ وَنُّکِ اٜ کٛ وٛنِ ندٜرْ دُونِيَارُ حٛشَّ ٻٜرْطٜ مٛوطٛنْ، نغَمْ تٛع ݧَلْندٜ ندٜنْ اُدّٛوعٛنْ اٛنْ اَنْدَا؞
ڤَامٜىٰ کٛو ندٜيٜ نغَطٛنْ دٛعَارٜ نغَمْ کٜٻٛنْ ندَطٛنْ فِي طُعُمْ غَطَيْطُمْ فُو، ندٜنْ ندَرٛوطٛنْ يٜىٰسٛ ٻِي نٜطّٛ؞»
اٛ وِعِٻٜ، «نغَمْ طُمٜ طَانٛتٛوطٛنْ؟ اُمّٜىٰ، نغَطٜىٰ دٛعَارٜ تٛ طُمْ فٛوندِيعٛنْ تٛع نغَطٛنْ حَکّٜ؞»
نَنٜىٰ بٜلْطُمْ نغَمْ کَمُّندٜ ندٜ غٛودُطٛنْ، مُݧٜىٰ ندٜرْ تٛرَّاجِ طِ نجَرٛتٛنْ، نغَطٜىٰ کَ وَطُکِ دٛعَارٜ کٛو ندٜيٜ؞
ندٜنْ غَطَ اٛ حٜٻِي جَالٛرْغَلْ دٛوْ کٛو مٛيٜ لَامِيطٛ، اٜ کٛو طُمٜ لَامُ غِنِّ، اٜ کٛو طٜيٜ بَوْطٜ، رٜعِرْدٜ دُونِيَارُ وَرَيْ، ندٜنْ اٛ حٛکِّتَ اَللَّه ݧَاکٛ مٛ دٛوْ لَامُ؞
بَنْدِرَاٻٜ اَمْ، کٛ نغِطُمِ وِيکِ وٛنِ نَاع کٛ نٜىٰٻِ يٜىٰسُ اَلْمَسِيحُ وَرْتٛيَيْ دُونِيَارُ؞ دَغَ جٛونِ غٛودُٻٜ تٜىٰغَلْ تٛع ٻٜ نغَطَ حَکِّيلٛ مَٻّٜ دٛوْ مَاغَلْ تَنْ؞
کٛو ندٜيٜ نغَطٜىٰ کَ وَطُکِ دٛعَارٜ نٛ رُوحُ اَللَّه حٛلِّرِعٛنْ ندٜرْ کٛو طُمٜ طُمْ نغَطٛتٛنْ؞ کَدِنْ نغَطٛنْ کَ تٛرَاکِ اَللَّه وَلَّعٛنْ؞ نغَمْ فِي طُعُمْ، ڤَامٜىٰ، تٛع اٛنْ نجَٻُ شٛمٛنْ، کٛو ندٜيٜ نغَطٜىٰ کَ وَطَنْکِ يِمْٻٜ اَللَّه فُو دٛعَارٜ؞
اَلٜىٰ کٛو مٛيٜ يِعَ مُݧَلْ مٛوطٛنْ؞ جٛومِرَاوٛ ٻَدَکٜ وَرَ؞
نغَطٜىٰ کَ وَطُکِ دٛعَارٜ، نغَطٜىٰ حَکِّيلٛ مٛوطٛنْ دٛوْ دٛعَارٜ ندٜنْ، اٛنْ نغٜتَّ اَللَّه؞
اَمَّا اَنْ، سُرُ حٛورٜ مَاطَ کٛو ندٜيٜ، مُݧُ ندٜرْ تٛرَّ کَ نجَرَتَا، حُوُ کُوغَلْ وَعَجِنْکِ، وَطُ فُو کُوغَلْ نغَلْ اَللَّه حٛکُّمَا بٛطُّمْ؞
يِدّٜ ندٜنْ اٜکِّتِنِيعٜنْ اَلٜنْ جٛنْدٜ ندٜ اَللَّه يِطَا اٜ سُونٛ فِي دُونِيَارُ، نجٛوطٛوطٜنْ ندٜرْ دُونِيَارُ اٜنْ شُرَ کٛعٜ مٜىٰطٜنْ، اٜنْ نغَطَ کٛ حَانِ، اٜنْ تٛکَّ اَللَّه اٜ ٻٜرْندٜ غٛعٛ؞
تٛع اٜنْ اَلُ حَوْرُتُکِ نٛ وٛٻّٜ مبٛووِ وَطُکِ؞ اَمَّا اٜنْ شٜمْبِطِندِرْ، اٜنْ ٻٜيْدُ وَطُکِ نٛنْ ندٜ اٛنْ اَنْدِ ݧَلْندٜ ندٜ يٜىٰسُ وَرْتٛيْتَ اٜ ٻَدّٛيٛو؞
دَا طُمْ نٛنْ، دَا اَلْمَسِيحُ يَرِي تٛرَّ ندٜ طُطُّمْ دَغَ شَرٜلْ نغٜلْ دُونِيَارُ تَغَا؞ اَمَّا رَطُّمْ جٛونِ اٜ رٜعِرْدٜ دُونِيَارُ اٛ وَرِي ندٜ غٛعٛ تَنْ نغَمْ اٛ اِتَّ حَکّٜ بَرْکَ سَکُّکِ حٛورٜ مَاکٛ؞
نغَمْ نٛنْ، شِرْيٜىٰ ٻٜرْطٜ مٛوطٛنْ، شُرٜىٰ کٛعٜ مٛوطٛنْ، نغَطٜىٰ کَمُّندٜ مٛوطٛنْ فُو دٛوْ بَرْکَ طُمْ اُمْ حٛکَّتَعٛنْ ݧَلْندٜ وَرْتٛيْکِ يٜىٰسُ اَلْمَسِيحُ؞
نٛنْ مَا، اٛنٛنْ وٛرْٻٜ، نجٛوطٛدٜىٰ اٜ رٜوْٻٜ مٛوطٛنْ نٛ حَانِ؞ کٛکّٜىٰٻٜ مَنْغُ نغَمْ کَمْٻٜ ٻٜ نغَلَا سٜمْبٜ بٛ مٛوطٛنْ، طٛنْمَا اٛنٛنْ اٜ رٜوْٻٜ مٛوطٛنْ اٛنْ فُو اٛنْ کٜٻَيْ شَاحُ جٛومِرَاوٛ، وَاتٛ يٛنْکِ کِ رٜعَتَا؞ نغَطٜىٰ نٛنْ نغَمْ تٛع غٛطُّمْ حَطَعٛنْ وَطُکِ دٛعَارٜ؞
شُرٜىٰ کٛعٜ مٛوطٛنْ، نجٛوطٛوطٛنْ اٛنْ شِرْيِي؞ غَݧٛ مٛوطٛنْ شٜيْطَنْ اٜ مٛ وٛوسٛو بٛ سٜمْبِنْدُ ٻٜرْنُندُ اٜ مٛ طَٻِّتَ مٛ اٛ حَلْکَتَ؞
يٜىٰسُ وِعِ، «رَطُّمْ اٜ مِ وَرٛيَ بٛ غُجّٛ! اٛ بَرْکِطِنَاطٛ فُو جٛوطِيطٛ اٜ سِرْيِي نغَمْ ٻٛرْنٛو کٛلْتٜ مُوطُمْ نغَمْ تٛع اٛ دِلَّ اٛ ٻٛرْنَاکِ اٛ سٜمْتَ يٜىٰسٛ لٜݧٛلْ؞»