12 اٛنٛنْ ٻٜ نغِطُمِ، تٛع اٛنْ کَيْطِنْ دٛوْ تٛرَّ کَلُّکَ کٜٻُکَعٛنْ؞ کَ حٜٻُعٛنْ نغَمْ طُمْ فٛوندَعٛنْ؞ تٛع اٛنْ ݧُمُ غٛطُّمْ فِي کٜسُمْ حٜٻِيعٛنْ؞
وَلَا ڤٛوندٛلْ نغٛلْ طُمْ فٛونْدَتَعٛنْ نغٛلْ طُمْ مٜىٰطَايِ فٛوندُکِ نٜطّٛ؞ اَللَّه بٛو اٛ کٜبِّنٛووٛ اَلْکَوَلْ، اٛ اَلَتَا طُمْ فٛوندَعٛنْ ڤٛوندٛلْ ٻُرْنغٛلْ سٜمْبٜ مٛوطٛنْ؞ اَمَّا ندٜرْ ڤٛوندٛلْ نغٛلْ، اٛ وَطَنَيْعٛنْ لَاوٛلْ نٛ مبُرْتٛرْتٛوطٛنْ نغَمْ مبَاوٛنْ مُݧٛنْ ندٜرْ مَغّٛلْ؞
وٛوطُکِ کُوغَلْ مَاکٛ وُرْتٛتٛ اٜ نجَيْرِ ݧَلْندٜ جَانغٛ؞ اٜ ندٜنْ طٛنْ ݧَلْندٜ حِيتٜ وَنْغِنَيْ کُوغَلْ کٛو مٛيٜ، نغٜ فٛوندَيْ کُوغَلْ نغَلْ نغٜ حٛلَّ نٛ نغَلْ وٛنْتِندِرِ؞
غٛونغَ کٛو مٛيٜ غِطّٛ وَطَ جٛنْدٜ اِرِ ندٜ اَللَّه يِطِ ندٜرْ تٛکُّکِ يٜىٰسُ اَلْمَسِيحُ، اٛ يَرَيْ بٛنٜ؞
اٛنٛنْ ٻٜ نغِطُمِ، اٛنْ حٛٻّٜ ندٜرْ دُونِيَارُ ندُعُ، اٛنٛنْ نَاع طُمْ ٻٜ طٛعٛ؞ نغَمْ نٛنْ اٜ مِ تٛرٛوعٛنْ، شٜنْدِرٜىٰ اٜ سُونٛوجِ ٻَنْدُ غِطِّ حَلْکُکِعٛنْ؞
اٜ ٻٜ کَيْطِنَ نغَمْ اٛنْ کَوْتَتَا کٛعٜ اٜ مَٻّٜ جٛونِ ندٜرْ وَطُکِ کُوطٜ طُطّٜ طٜ مبٛوطَا؞ نغَمْ نٛنْ اٜ ٻٜ کُطَعٛنْ؞
نغَݧٜىٰمٛ، ندَرٛوطٛنْ دٛوْ حٛولَاکِ يٜىٰسُ اٜ سٜمْبٜ؞ اٛنْ اَنْدِ بَنْدِرَاٻٜ مٛوطٛنْ فُو ندٜرْ دُونِيَارُ اٜ نجَرَ اِرِ کَنْ طٛنْ تٛرَّ؞