16 पजा ओरकुन बसकेय करवसो आयार अनि एर उन्डावसो आयार, अनि ओरा पोरो अदि अनि बोदे उष्ण अरो आयार।
अनि ओर केन्जता पोल्लोता कारण पकाय तकलिप अनि सन्कट आन्ता असके सान्डेय परमेस्वरना विस्वास तासिन्तोरक।
मति पोळद पसियत अनि अवेहना पोरो अदि तरतु असके अव हिरक पयोंग इन्जोर वतितुंग।
आपुना मेन्दुल साटि करवस्ता अनि एर उन्डावसता लेहका परमेस्वरना मुने येताना योग्य बुतो कियान साटि पकाय विचार किन्तोर ओर लोकुरक धन्य मन्तोरक बाक्याकि ओरक संतुष्ट आयनुरक।
मति ओरक हिर हिले मरा लेहका हुचुक दियांग मन्तोरक। अनि ओरक स्विकार किता परमेस्वरना पोल्लोता कारण दुःख अनि पकाय तकलिप आन्ता ते ओरक सान्डे आपुना विस्वास हरचिंतोरक।
मति पोळद पसियत असके ओद विजातुन तोळिय पुटो अनि हिरक पयोंग इन्जोर सान्डेय वतितुंग।
परमेस्वर करहायवालोरकुन ओरा जरुरता सोबाय चिजते तृप्त कितुर, अनि धनि लोकुरकुन खालि कयदे बाहरो पसियस हितुर।
इदेक करवस्तोरिट निमाट धन्य मन्तोरिट, बाक्याकि मिया करदुन परमेस्वरनिकेडाल संतुष्ट पुटार। इदेक किलान्तोरिट निमाट धन्य मन्तोरिट, बाक्याकि निमाट गिरदा आयकिट।
मति नना हिता एर उन्डानुर ओन बसकेय एर उन्डावसो आयार। बोद येर नना हियाका ओद उन्दि जेरा लेहका ओना जिवनते आयार, ओद बसकेय बन्द आयो, ओद जेरा दरोज पोंगसोर मन्दार अनि ओद एर ओन अनन्त जिवन हियार।”
बाक्याकि पोळद पसियतपा पकाय अदि अरस रोन्डातुन वतिहिस वाटान्ता। अनि रोन्डा वतितपा अदेना पुंगार कुसानता अनि ओद जाळीता शोबा दान्ता इदाम लेहका दनवान मानेय वने आपुना मेहनत किसोर किसोर नाश आयनुर।
परमेस्वर ओरा कोन्डातांग कनेळक सबोय उमस वाटनुर, अनि इदेना पजा असा हामुर मनो आयार, अनि असा बोदे दुःख, किलाना अनि बोदे नोमुर मनो आयार बाक्याकि अव पहलेटा सबोय पोल्लोंग आतुंग।”