2 अनि इव पोल्लोनुंग केन्जुन येसु लोकुरकुन इतुर, “ओरक गलील देशतोरक सबोय लोकुरकुन इदाम तकलिप आतु इन्तोर ओर बाकि सबोय गलील देशतोरक लोकुराताल पकाय पापकिस मन्दुरक बहे?”
गलील देशतोर लोकुरक येरुसलेमता मन्दिरतिगा परमेस्वर साटि बलि हियाला आस मन्दुरक, असके रोम देशतोर अदिकारि पिलातुस आपुनोरक सेय्निक लोकुरा कयदे ओरक सबोय लोकुरकुन हव्कतुर।
अनि येसु इतुर, “आयो! आयो! निमाट आपुना पापताल पस्तेमायवेक गलील लोकुरकुन नाश कितुर अदामे निमाट वने नाश आयकिट इन्जोर नना मिकुन चेतेकिन्तोना।
अनि येरुसलेम प्रदेशता बाहरो सिलोह पोरोयदा जागातिगा, उन्दि महाल लेहका मता गुम्मट लोकुरा पोरो अरस अटरा लोकुरक हातुरक, येरक येरुसलेम सहेरता दुसरो सबोय लोकुरकताल पकाय पापि लोकुरक मन्दुरक बहे?
असके ओनोर चेलालोरक येसुन पुच्चेमातुर, “हे गुरुजि, येर आन्दराल आस जनम आयान साटि बोर पाप किस मतोर? येर मानये या येनोर अवाल बाबो?”
असके अगा मन्वालोरक लोकुरक तरास ओना कयदुन कसकुन वळंगाना हुळस आपसते इतुरक: “खरोय येर मानेय हव्कवाल मन्तोर, येर समुद्रताल पिसतुर ते वने न्यायदेवता जितो मन्दिला हेवो।”