43 नावा प्रबुना अवहारि नावा हेरे वायानाता इद आशिष नाकुन पुटान साटि नना अचोन लायक मन्तोनान बहे?
येसु भीळता लोकुरासंग वळकसोर मतोर असके ओना अवहारि अनि तमोह भीळता बाहरो वातुरक अनि ओरक ओनासंग वळकाना इच्चा किन्दुरक।
मति युहन्नाल ते ओन रोमिहला लागतुर: “निया कयदे बपतिस्मा येताना नाकुन जरुरि मन्ता मति निमा नावा हेरे वातोन बहे?” इन्जोर इतुर।
अनि इलिसिबाल पकाय गिरिदाते मरियमिन हजोर लेंगदे इन्ता: “निमा सबोय आसकनिकेडाल धन्य मन्तोन, निमा जनम हियाकि अद नुनालतुन परमेस्वर अनुग्रह कितोर!
हे मरियम निमा केन्जा, निया नमस्कार कियाना लेंगदुन केन्जतान अदामे नावा पोटोता नुनाल गिरदा आसुन करसिला लाकतु।
नेन्ड दावुद राजाना बेतलहेम सेहेरतिगा मिया साटि वरोर पिसिहवाल जनमेमातोर। ओरे प्रबु मसिहाल आन्दुर।
इन्जोर निया हेरे वायान साटि वने नना लायेक हिलेन इदाम नना विचार कितान। मति अगाडाले उन्दि पोल्लो इंजीन ते नावोर दास बेस आयनुर।
अनि निमाट नाकुन ‘गुरु अनि प्रबु’ इन्तोरिट, अनि नना ओरे आन्दान इन्जोर निमाट इन्तोरिट खरोय मन्ता।
अनि इद केन्जुन थोमा उत्तर हितुर, “हे नावोर प्रबु अनि हे नावोर परमेस्वर!”
केवल आपुना फायदा साटि अनि आपुना हजोरपण साटि बारायि बुतो केमाट मति आपुनतुन हुळिलोर बनेमास दुसरोन आपुनताल हजोर समजेमास सबोय बुतोतुन किम्ट।
अचोने आयो, नना नावोर प्रबु येसु मसिना बारेते आपुनतुन समजेमायानाता किमत दुसरो सबोयताल हजोर मन्ता इदाम पुन्ज नेन्डवनाह इव सबोय पोल्लोंगतुन वियार लेहका समजेमास ओव सबोयतुन तासिस नष्ट सहेन कितान।