2 “हे अग्रिपा राजा, यहुदिलोर नावागा लावे किता दोसता विरोद नेन्ड निया मुने ओरा उत्तर हियाना सन्दि पुटतु इन्जोर धन्य समजेमान्तोना,
ओरक मिकुन पयस कोरटतिगा ओयनुर असके मिकुन बाताल इन्दाना या बदाम इन्दाना मन्ता इन्जोर चिन्ता केमाट बाक्याकि बारायि अगा मिकुन इन्दा लागार, ओद ओदे बेरा पवित्र आत्मा मिकुन वेहचियानुर।
अनि येसु इन्तोर, “मिकुन नावा कारणते मिया समाज मन्डलितिगा अनि मिया मुक्या मानेयकना मुने अनि मिया अदिकारक लोकुरा मुने ओयनुरक, नना बदाम वळकिका अनि बदाम जवाब हियाका इन्जोर अद बेरा निमाट बोदे पोल्लोता चिन्ता केमाट।
अनि येसु असा आपुनोरक चेलालोरकुन इतुर, “इव सबोय पोल्लोंग आयानाता मुने, निमाट नावा चेला बनेमायानाता कारणते मिया विरोदिलोरक मिकुन पयसुन समाज मन्डलितिगा ओसुन सत्तेह किस जेहलतिगा इरानुरक। न्याय कियान साटि मुक्या अदिकारि लोकुरा हेरे अनि राजाना हेरे वने ओयनुरक।
ओना बारेते हजोर राजान बाताल कोटका इन्जोर नना पुनोन; इन्जोर नना ओन मिया मुने, विशेषाल हे अग्रिपा राजा निया मुने ततोना। अनि चवकसि कितपा पजा ओना बारेते बाताले कोटिला नाकुन पुटार।
अग्रिपा पोलुसतुन इतुर, “निमा आपुना बारेते वळकिला परान्तोन।” असके पोलुस कयमुने किस यहुदिलोकुरक आपुना पोरो लावे किता सबोय दोसता बारेते ओर उत्तर हियाला लागतुर,
पोलुस असा इतुर, “इन्जोर हे अग्रिपा राजा, नना ओद स्वरगिय दर्शनता विरोद केवोन आस,
इव पोल्लोनुंग राजाल वने पुन्तोर। नना खुलो मन्दे ओना मुने वळकिला आतोना। इव पोल्लोंगनिगाडाल बोदे पोल्लो ओनाताल मकता हिले इन्जोर नाकुन विस्वास मन्ता बाक्याकि इद घटना दरतिता बोदे कोन्टातिगा आता मकता पोल्लो आयो।
निमा यहुदिलोरा सबोय रिति रिवाज अनि वादतुन पुन्तोन। इन्जोर नावा उत्तर शान्तिते केन्जा इन्जोर नना विनन्ति किन्तोना।”
मावोर बारा गोत्र आपुना सबोय मन्दे नरका-पलिंग परमेस्वरना सेवा किसोर ओद वाचातुन येत परान्तोना इन्जोर आशा किन्तोरक। हे राजा, इदे आशाता कारण यहुदिलोर नावागा दोष लावे किन्तोरक।