1 अनि हे बायि-दादालोरक, प्रबु येसुना वायानाता बेरा अनि काळतांग बारेते असा वने मिकुन कोटानाता जरुरि हिले।
येसु जयतुन मटा पोरो उदस मतोर असके चेला लोकुरक वरोरे आस येसुना हेरे वास ओन, “इव पोल्लोंग बसके आयनुंग? अनि निया वायाना अनि दुनियाता अन्तता चिन्ह बाताल आयार?” इन्जोर माकुन वेहा इन्जोर विनन्ति कितुरक।
येसु असा वेहतुर, “नना मानेयतोर मरिना असा मलस वायानाता ओद दियांगता अनि ओद बेराता बारेते स्वरगतोर दूतक अनि नना मरि वने पुनोर मति केवल मावोर बाबो पुन्तोर।
येसु ओरकुन इतुर, “बाबो परमेस्वर आपुना अदिकारते इरतोर ओद बेरा या काळदुन निमाट पुन्दाना साटि परवांगि हिले।
परमेस्वरना लोकुरक साटि दान हियाना सेवाता बारेते नना मिकुन कोटाना जरुरि हिले।
इद पोल्लोते निमाट वरोन दुसरोन समादान हिसोर मन्ट।
अनि सबोय विस्वासि लोकुरकुन मया कियानाता बारेते मिकुन कोटानाता जरुरि हिले इन्जोर निमाट पुन्तोरिट, बाक्याकि निमाट आपसते मया किम्ट इन्जोर परमेस्वर मिकुन करिहतोर।
हे प्रिय गोतियालोरक, माक सबोय लोकुरक सहभागि मन्ता ओद पिसानाता बारेते नना कोटान साटि योजनाकिस पकाय मेहनत कितान। ओद बेरा पवित्र लोकुरक साटि, सबोय काळ साटि, उन्दिय बेरा सोपेह किस मतोर ओद विस्वास साटि लळायिकियाना जरुरिता बारेते मिकुन प्रोत्साहन कियाना पकाय जरुरि मन्ता इन्जोर नाकुन समजेमातान।