9 निमाट पकाय तकलिप सहेन कितिट अदामे दुनियातिगा मन्तोर मियोर सबोय तमोलोकुरकुन वने पकाय तकलिप सहेन कियाला पहाजे इन्जोर पुन्ज सयताना विरोद किस विस्वासतिगा स्थिर मन्ट।
मति नना ते मिया विस्वास कमजोर आयमाकि अनि निमा पस्तेमासुन नावा हेरे वास निमा दुसरो चेलालोरकुन विस्वासते मजबुत कियान साटि परमेस्वरतुन प्रार्थना कितोना।”
अनि मिकुन नावागा शान्ति पुटि इन्जोर नना इव पोल्लोंग मिकुन इतोना। अनि दुनियातिगा मिकुन तकलिप आन्ता मति हिमत किम्ट बाक्याकि नना दुनियातुन जिकतोना।”
“विस्वासते बनेमास मन्ट अनि माकुन पकाय तकलिप ताहच परमेस्वरना राज्यतिगा हन्दा लागार” इदाम उपदेश किस येसुना चेलालोरा मन्दुन स्थिर किसोर मतोरक।
मानेय सहेकिया परोर इदाम बोदे परिक्षा मियागा इदेक वने वायो। अनि परमेस्वर विस्वास योग्य मन्तोर। ओर मिकुन सहेन किया परो अचोन परिक्षा मिया पोरो वायाना परवांगि हेवोर। अनि निमाट परिक्षाते अरानपा ओद परिक्षाताल बाहरो पसियान साटि हरि वने ओर तोहान्तोर।
अनि सयतानतुन सन्दि हेमाट।
इव सबोयतासंग निमाट सयताना सबोय पतियतांग बाणकुन पिहिला परकिट इन्जोर परमेस्वरना पोरोयता विस्वासतुन ढालता लेहका येताट।
नना मियाताल लक मन्तोना ते वने दरोज मिया बारेते विचार किस मिया हेरे मन्तोना अनि मिया व्यवस्थित जिवनतुन अनि मसिनिगा मिया पकाय मजबुत विस्वास हुळस गिरदा आन्तोना।
अनि बोरे इद तकलिपता द्वारा कसिंगमाकिर बाक्याकि इद पकाय तकलिपतुन सहेमायना साटि माकुन परमेस्वर ठहरे कितोर इन्जोर निमाट पुन्तोरिट।
विस्वासता परके हन्दान साटि नियागा पकाय सन्कट वायार असके निमा खरोय विस्वासते मुने हन्दान साटि मेहनता लळायि किम। अनि इद विस्वास निमा पकाय लोकुरा मुने गवाहि हिस मतोर अनि निया अनन्त जिवन नाश केमा बाक्याकि अनन्त जिवन साटि परमेस्वर निकुन आचतोर।
अनि येसु मसिनिगा विस्वास किस पवित्र जिवन जिवेमायाना विचार किन्तोरक सबोय लोकुरकुन पकाय तकलिप आयार,
अनि उन्दि लळायि लेहका नना परमेस्वरना विस्वास साटि लळायि कितान, वरोर वितवाल बदाम जिकान्तोर अदाम लेहका परमेस्वर नावा कयदे हिता सोबाता पोल्लो वेहानाता बुतो नना सोबाय पुरा कितान। अनि येसु मसिना खरोय करहाना उपदेशतुन नना बसकेय तासिस हनोन।
येरक विस्वासता द्वारा दुसरो राज्यतुन लळायि किस जिकतुरक, परमेस्वरना मुने येताना योग्य रितिते राज कितुरक, परमेस्वर प्रतिज्ञा किता पोल्लो पुटिहतुरक, निरालता टोडि बन्द कितुरक।
अदामे परमेस्वर मिकुन दन्ड किस सुदरे केवोर ते खरोय निमाट ओना बालक आयविट मति बाबाल बोर मन्तोर इदाम पुनोर ओर बालक लेहका मन्तोरिट।
इन्जोर आपुनतुन परमेस्वरनिगा सोपेह किस सयताना विरोद किम्ट ते ओद सयतान वरियस मिया हेरेटाल वितसोर दायार।
इद कारणते इदेक मिकुन हुचुक बेरा साटि अलग-अलग पकायि तकलिपता कारण दुःखते मन्तोरिट ते वने निमाट पकाय गिरदाते मन्तोरिट।
अनि निमाट इदेन साटिय केयतोर मन्तोरिट, बाक्याकि मसि वने मिया साटि दुःख ताहतुर अनि निमाट वने ओना हरिते इन्जोर मिकुन उन्दि आदर्श हिस हतोर।
निमाट परमेस्वरना मुने येताना योग्य बुतोंग कियानाता कारण दुःख सहेन कियाकिट ते धन्य मन्तोरिट। “लोकुरा वरहानातुन वरियमाट, अनि चिन्ताकेमाट।” मति मिया मन्दिगा मसिन प्रबु इन्जोर समजेमास आरादना किम्ट।
मति मसिना पकायि तकलिपतिगा सहभागि आन्तोरिट इन्जोर गिरदा किम्ट! अदेनते ओर महिमाते प्रगट आयान बेरा निमाट पकाय गिरदा कियाकिट।
मिवोर तमो अनि येसुना पकाय तकलिपतिगा अनि राज्यतिगा अनि पोसोरिंग सहेन कियानातिगा मिया सहभागि मन्तोना नना युहन्ना, परमेस्वरना पोल्लो अनि येसुना गवाहिता कारण समुद्र नडुम मन्ता पतमुस पोरोयता टापुतिगा मतोना।
ओरक सबोय लोरकुन पान्डरि सन्दरा हितुर। अनि मिया लेहका हव्कवाल मन्तोरक मिवोर संगवारि दास अनि तमोलोरा काहाना पुरा आयानावनाह निमाट असा हुडुक बेरावनाह हरहुळाट इन्जोर ओरकुन इतुर।
नना ओन इतान, “हे सयबाल, निमा पुन्तोन।” ओर नाकुन इतुर, “येरक पकाय तकलिपताल पसियस वातोरक, अनि बेळा पिलाता नतुरतिगा आपुना-आपुना सन्दरा नोरस पान्डरि कितोरक।