14 अनि मसिना पोरोय साटि मिया निन्दा आन्ता ते निमाट धन्य मन्तोरिट, बाक्याकि महिमाता आत्मा मन्जे परमेस्वरना आत्मा मियागा वास मन्तोर।
नावा पोल्लो मानेमान्तोर ओद कारणते मानेय मिकुन अपमान कियानुरक अनि पकाय तकलिप हियानुरक अनि मिया विरोदते सबोय प्रकारता खराब पोल्लोंग खोटाल इन्दानुरक असके निमाट धन्य मन्तोरिट।
अदामे दुसरो लोकुरक मिया सोबाय बुतोतुन हुळसुन स्वरगतिगा मन्तोर मिया बाबोना महिमा केविर इन्जोर मिया वेळिचि मानेयकना मुने मान्जि।”
नना मानेयतोर मरिनिगा विस्वास किन्तोरिट इन्जोर लोकुरक मिकुन दुश्मन किस ओराकेडाल पसिहच मिकुन निन्दा किस निमाट पकाय दुष्ट इदाम समजेमास मिकुन इन्कार कियानपा निमाट धन्य मन्तोरिट।
मति ओरक नाकुन लोहवालतुन पुनोरक इन्जोर नावा पोरोयता कारणते इव सबोय पोल्लोंग ओरक मियासंग कियानुरक।
इद केन्जुन येहुदि लोकुरक ओन इतुरक, “निमा सामरि लोकुरक लेहका मन्तोन अनि नियागा उन्दि दुष्टात्मा मन्ता इदाम माक इन्तोरोम ओद बराबर मन्ता बहे।”
असके यहुदि अदिकारि लोकुरक होंगते ओन इतुर “निमाय ओनोर चेलाल आन्दि! मति माक ते मूसाना चेलालोरक आन्दोम!
अनि यहुदि अदिकारि लोकुरक ओन इतुर, “निमा ते पापताल जनम आतोन निमा माकुन बाताल करहान्तोन?” अनि ओरक ओन बाहरो पसिहस हितुरक।
मति यहुदिलोर भीळतुन हुळस पकाय हेवाते पोलुसना पोल्लोता विरोदते निन्दा किस वळकिला लागतुरक।
मति यहुदिलोकुरक विरोद अनि निन्दा कियाला लागतुरक असके ओर आपुनांग सन्दरांग झटकेकिस ओरकुन इतुर, “परमेस्वरताल मियागा वायवाल मन्ता दन्डता कारण केवल निमाटेय मन्तोरिट! नना दोषि हिलेन। नेटाल नना दुसरो जातितोर लोकुरा हेरे दाका” इन्जोर इतुर।
मति इद अलग दरमता बारेते सबोय जागातिगा विरोदते लोकुरक वळकान्तोरक इन्जोर माक पुन्तोरोम इन्जोर निया विचार बाताल मन्ता अदेना बारेते माक नियाकेडाल केन्जाना इच्चा किन्तोरोम।”
असके माक येसुना पोरोयते अपमान आयान साटि योग्य ठहरे मातोम इन्जोर ओरक गिरदा आस यहुदि लोकुरा हजोर सभाता मुनेटाल हतुरक।
इन्जोर नावा कमजोरितिगा नना मसिन साटि सहेन किता निन्दांग, गरिबि, सतेहकियाना, अनि सन्कटता बारेते गिरिदा किन्तोना बाक्याकि नना कमजोर आन्तोना असके लाववाले आन्तोना।
येसुना जिवन मावा मेन्दुलतिगा दिसि इन्जोर माक येसुना हायानातुन दरोज आपुना मेन्दुलतिगा अनुभव कियालातोरोम।
इन्जोर माक निराश आयोम आस मावा मेन्दुलता लाव कमि आसोर दान्ता ते वने मावा अन्तरात्मा दियांग दियांग पुनालताल पुनाल आसोर दान्ता।
ओर लोकुरक नावा बारेते परमेस्वरना महिमा किन्तोरक।
अनि बोर मानेय पकाय तकलिपतुन विस्वासते मन्जुन मजबुतते अदेन सहेनकिस विजय आन्तोर ओर मानेय आशिरवादते मन्तोर, बाक्याकि ओर पकाय तकलिपतुन सहेन किस विजय आसुन पजा प्रबु आपुनिगा मया केवालोरकुन अनन्त जिवनता सम्मान हियानुर इन्जोर वाचा हितोर ओद अनन्त जिवन ओन पुटार।
अनि हुळाट पकाय तकलिपतुन सहेमास विस्वासते मजबुतते मुने हतोरक ओर लोकुरकुन माक धन्य मन्तोर इन्जोर वळकिन्तोम। निमाट अयुब पोरोयतोर मानेय बदाम आपुना पकाय तकलिप सहेन कितोर इन्जोर केन्जान्तोरिट। अनि आकरि प्रबु ओन बदाम आशिष कितुर इदेन वने निमाट पुतोरिट। प्रबु बचोन करुणा अनि दयालु मन्तोर।
बोर येसु मसिनिगा विस्वास केवोर ओर लोकुरासंग निमाट जिवित मन्दानपा मिया चाल-चलन सोबाय मनि। ओर मिकुन बोव बोव पोल्लोतिगा खराब बुतो केवालोरक इदाम दोष लावेकिस बदनाम किन्तोरक, ओरक मिया सोबाय बुतोतुन हुळस परमेस्वर माकुन न्याय कियाना ओद दिया परमेस्वरना महिमा केविर।
निमाट परमेस्वरना मुने येताना योग्य बुतोंग कियानाता कारण दुःख सहेन कियाकिट ते धन्य मन्तोरिट। “लोकुरा वरहानातुन वरियमाट, अनि चिन्ताकेमाट।” मति मिया मन्दिगा मसिन प्रबु इन्जोर समजेमास आरादना किम्ट।
येसु मसिनिगा मिया सोबाय बुतोता निन्दा केवालोर लोकुरक मिया अपमान कियानपा लज्जा आयिर इन्जोर शुद्ध विवेकते मन्ट।
मति मसि आयानाता कारण पकायि तकलिप पुटहिर ते लज्जा आयमाकिर, मति निमाट मसिलोकुरक आन्दिट इन्जोर परमेस्वरना महिमा कियाला पहाजे।
पकाय लोकुरक ओरा खराब चालचलन हुळसुन ओरा परके आयनुरक अनि ओर खोटाल करिहवाल लोकुरा कारण परमेस्वरना खरोयता हरिता निन्दा आयार।