17 दुःख ताहाना परमेस्वरना इच्चा मन्ता ते ओद खराब बुतो किसुन आयो मति सोबाय बुतो किसुन दुःख ताहाना सोबाय मन्ता।
पजा ओर हुचुन्सा असा मुने विळस अडिय अरसुन “हे नावोर बाबो, आय परार ते पकाय तकलिपता इद वाटि नावा हेरेटाल लक किम, ते वने नावा इच्चा लेहका आयो मति निया इच्चा लेहका आयि” इन्जोर प्रार्थना कितुर।
पजा ओर दुसरो बेरा हन्जुन, “हे नावोर बाबो, नना इद सहेन कियाना पकाय जरुरि मन्ता ते निया इच्चा पुरा आयि” इन्जोर प्रार्थना कितुर।
मति “परमेस्वर इच्चा कियानुर ते नना मिया हेरे असा वायका” इन्जोर इन्ज ओराताल विदा आतुर। असके ओर इफिसुसताल जहाजतिगा उदस हतुर।
ओर मानेमायोर ते माक “प्रबुना इच्चा पुरा आयि” इदाम इन्ज कमेक आतोम।
इद कारणते इदेक मिकुन हुचुक बेरा साटि अलग-अलग पकायि तकलिपता कारण दुःखते मन्तोरिट ते वने निमाट पकाय गिरदाते मन्तोरिट।
बाक्याकि निमाट सोबाय बुतो कियानाता कारण मिया बारेते बराबर समजेमायवाय वळकिन्तोर ओर अन्जान लोकुरा व्यर्थ पोल्लोंग वळकाना बन्द किसिम्ट इन्जोर परमेस्वरना इच्चा मन्ता।
निमाट गुन्हा किस मार तिन्जुन पोसोरिंग सहेन किस मनकिट ते इगा बाताल हजोरपणता पोल्लो मन्ता? मति सोबाय बुतो किस दुःख ताहच पोसोरिंग सहेन किस मनकिट ते इद परमेस्वरना मुने प्रशंसाता योग्य मन्ता।
निमाट परमेस्वरना मुने येताना योग्य बुतोंग कियानाता कारण दुःख सहेन कियाकिट ते धन्य मन्तोरिट। “लोकुरा वरहानातुन वरियमाट, अनि चिन्ताकेमाट।” मति मिया मन्दिगा मसिन प्रबु इन्जोर समजेमास आरादना किम्ट।
मियागाडाल बोरे मानेयतुन हव्काना या कलाना बुतो या खराब बुतो कियाना या दुसरोना बुतोतिगा कय वाटानाते पकायि तकलिप ताहाना सन्दि बनेकेमाट।
इन्जोर परमेस्वरना इच्चाता अनुसार बोर पकाय तकलिप ताहान्तोरक, ओरक भलायि किसोर आप-आपुना जिवातुन दुनियातुन बनेहकेवाल विस्वासयोग्य परमेस्वरतुन सोपे किम्ट।