22 “ओर बसकेय पाप केवोर; अनि ओना टोडिताल बोदे कपटता पोल्लो बसकेय पसियो।”
ओर न्यायता सिंहासनतिगा उदस मतोर असके ओना मुत्ते ओन बातमि लोहतु, “निमा ओर दरमि मानेयना बारेते बाताले नडुम अरमा, बाक्याकि ओना कारण नना नेन्ड कनिष्कानते पकाय दुःख सहेन कितोना” इन्जोर इहितु।
“नना वरोर दोष हिलेर मानेयतुन हव्कान साटि पयपिहच पकाय पाप कितोना” इदाम इतुर। ओरक ओन इतुर, “ते माक बाताल कियाकोम? अदेन निमा जिमेदार मन्तोन।”
अनि माक ते न्यायता अनुसार दन्ड भोगे मान्तोराट, बाक्याकि माक बदाम गुना कितोराट अदेना अनुसार दन्ड भोगे मान्तोराट; मति येर बोदे गुना केवोर।”
असके रोमि देशतोर सयनिक अदिकारि अगा आता सबोय पोल्लोतुन हुळसुन परमेस्वरना महिमा किसुन, “खरोय येर मानेय परमेस्वरना मुने बोदे गलत केवोर मन्तोर” इदाम इतुर।
येसु नतन्येलतुन आपुनिके वायाना हुळसि ओना बारेते इतुर, “हुळा येर खरोय इस्रयेलि आन्दुर: येनागा बोदे कपट हिले।”
अनि मियागडाल बोरायि नना पापि मन्तोना इदेना गवाहि हिया परान्तोर बहे? अनि नना खरोय वळकान्तोना ते बाक्या निमाट नावा विस्वास केविट?
मसिनिगा बोदे पाप हिले आसि माक ओना द्वारा परमेस्वरना मुने येताना योग्य ठहरे मायिला पहाजे इन्जोर परमेस्वर मावा पापतुन ओना पोरो इरस मावा पापता साटि बलि बनेहकितुर।
मावासंग मन्तोर हजोर याजक मावोर कमजोरितिगांग पका मावासंगे मन्जुन माकुन मदत किन्तोर। ओर मावा लेहकाय पाप कियान साटि सबोय रितिते परिक्षा आतोर मन्तोर ते वने ओर बसकेय पाप केवोर।
अदामे मसि वने पकाय लोकुरकुन पापता मापि साटि उन्दि बेरा बलिदान आतुर अनि ओर दुसरो बेरा असा दिसानुर-लोकुरा पापता मापि हियान साटि आयो मति आपुना साटि हर हुळिला आतोरक लोकुरकुन पिसान साटि मन्ता।
हे नावोरक बालक, निमाट पाप केमाट इन्जोर साटि नना इव पोल्लोंग मिकुन कोटान्तोना। अनि बोरायि पाप केविर ते बाबोना हेरे मावा मदत साटि येसु मसि मन्तोर अनि ओर खरोय परमेस्वरना मुने येताना योग्य मन्तोर।
अनि येसु पापता नाश कियान साटि प्रगट आतुर इन्जोर निमाट पुन्तोरिट। अनि येसुन बोदे पाप किपरोर।
ओरा टोडिताल बसकेय खोटाल पोल्लो पसियो, ओरक निरदोष मतोरक।