1 हे नावोरक बालक, निमाट पाप केमाट इन्जोर साटि नना इव पोल्लोंग मिकुन कोटान्तोना। अनि बोरायि पाप केविर ते बाबोना हेरे मावा मदत साटि येसु मसि मन्तोर अनि ओर खरोय परमेस्वरना मुने येताना योग्य मन्तोर।
नावोर बाबाल सबोय नावा कयदे सोपे किसितोर अनि मरि बोर आन्दुर इन्जोर केवल बाबोन हरचि दुसरो बोरे पुनोर। अनि बाबो बोर आन्दुर इन्जोर केवल मरि अनि आपुना बाबोना बारेते तोहच हियान साटि बोना पोरो मरि इच्चा कोन्तोर ओरे हरचि दुसरो बोरे पुन्तोर” इन्जोर इतुर।
हे बालक, नना हुडुक बेरावनाह मिया हेरे मन्तोना पजा निमाट नाकुन पळकिकिट, नना बगा दान्तोना अगा निमाट वायिला परविट इन्जोर नना यहुदिलोकुरकुन इतोना अदामे इदेक नना मिकुन वने इन्तोना।
अनि नना बाबोन विनन्ति कियाका अनि ओर मिकुन दरोज मियासंग मन्दाना साटि असा वरोर मदत केवालतुन हियानुर,
अनि येसु ओन इतुर, “हरि अनि खरोय अनि जिवन ननाय आन्दान। अनि नावा सिवायि बोरायि बाबोना हेरे अविला परोर।
असके येसु ओरकुन इतुर, “हे बालक बाताल मिया हेरे तिन्दान साटि हुचुक मीनक मन्तांग बहे?” ओरक उत्तर हितुरक, “हिलेंग।”
पजा येसु ओर सुदरेमातोर मानेयतुन मन्दिरतिगा मिलेमातुर अनि “हुळा निमा सुदरेमातोन, इदेनताल वने हजोर सन्कट वायमाकि इन्जोर असा बोदायि पाप केमा” इदाम येसु ओन इतुर।
मति नावा गवाहि युहन्नाना गवाहिताल वने हजोर मन्ता बाक्याकि बाबाल नाकुन पुरा कियान साटि बोद बुतोंग सोपेकिस ओर नाकुन लोहतोर ओदे बुतोंग नना किन्तोना इन्जोर नावा गवाहि आन्दु।
अनि इद दरतिता जेवन नाश आन्ता इन्जोर ओद नाश आयवाल जेवन साटि निमाट मेहनत केमाट, मति अनन्त जिवन पळकना साटि निमाट मेहनत किम्ट। अनि नना मानेयतोर मरि ओद अनन्त जिवन मिकुन हियानुर बाक्याकि ओद हियान साटि परमेस्वर बाबो केवल नाकुनेय अदिकार हितोर।”
अनि अद आळ इतु, “हे प्रबु बोरे दन्डता आग्या हेवोर।” अनि येसु अदेन इतुर, “नना वने निकुन दन्डता आग्या हेवोन, निमा हन अनि असा पाप केमा।”)
मिवोर आजि-दादिलोरक बोद परमेस्वरना पोल्लो वेहवालिन सतेह केवोर आस मतोर? परमेस्वरना मुने येताना योग्य आयवालना वायानाता बारेते पकाय मुनेटाले वेहतुर ओर सबोयि परमेस्वरना पोल्लो वेहवालोरकुन मियोर आजि-दादिलोरक ओरकुन हव्कतुरक।
बाक्याकि माक परमेस्वरना वेयरि मन्दानपा ओना मरिना हायानाता कारण माकुन असा परमेस्वरनासंग गोतियाह बनेहकितुर। इदेक माक परमेस्वरना गोतियाह मन्तोरोम ते मसिना जिवनता कारणते माक पिसाना पुटार इन्जोर जरुरि मन्ता।
ते माक बाताल कियाकाट? बाक्याकि माक मूसाना नियमता अदिकारते आयो मति परमेस्वरना दयाता अदिकारते जिवेमान्तोरोम इन्जोर बाताल माक पाप किसोर मनकाट? बसकेय आयो!
पजा बोर ओरकुन दोषि ठहरे किया परान्तोर? इदाम बोरे हिलेर! बाक्याकि येसु मसि मावा साटि हातुर। इंगो, ओर हातोरिगाडाल असा जिवेमातुर अनि परमेस्वरना तिन्दान कय बासा उदितोर अनि परमेस्वरना मुने मावा साटि विनन्ति वने किन्तोर।
इन्जोर खरोय रितिते विचार किस निमाट होसते मन्ट अनि पाप कियाना तासिम्ट, बाक्याकि मियागडाल हुचुलोर लोकुरक परमेस्वरना बारेते पुनोरक, इन्जोर मिकुन लज्जा आयि इन्जोर नना इदाम इन्तोना।
मसिनिगा बोदे पाप हिले आसि माक ओना द्वारा परमेस्वरना मुने येताना योग्य ठहरे मायिला पहाजे इन्जोर परमेस्वर मावा पापतुन ओना पोरो इरस मावा पापता साटि बलि बनेहकितुर।
हे नावोर प्रिय बालक, निमाट मसिना लेहका बनेमायाना वानाह नना मिया साटि असा प्रसव आयानाता नोमुर लेहका आपुना मन्दे नोमुर सहे मान्तोना।
बाक्याकि ओनाय द्वारा माक इवुरास उन्दि आत्मातिगा बाबोना मुने हन्दिला परान्तोरोम।
पाप आयार इदाम होंग वायिला हेमाट, बेरा मुळन्दान वनाह मिया होंग मनमाकि।
बाक्याकि सबोय लोकुरक साटि वरोरे परमेस्वर मन्तोर। अनि परमेस्वर अनि सबोय लोकुरकना नडुमते मध्यस्तकेवाल वने वरोरेय मन्तोर अनि ओर येसु मसि आन्दुर, ओर मानेय आस जनम आतुर,
नना निया हेरे सान्डे वायाना आशा मन्ता इन्जोर नना निकुन पहले इव पोल्लोंग कोटान्तोना,
बाक्याकि मानेय कयदे बनेहकितोर अनि खरोय पोल्लोता प्रतिरुप मन्ता पवित्र जागातिगा आयो मसि हतुर, मति माकुन मदत कियान साटि इदेक परमेस्वरना मुने दिसिर इन्जोर स्वरगतिगाय मसि हतुर।
अनि अनाथ अनि रान्डिह आसकना गरिब परिस्थितिते मदत कियाना अनि दुनियाता गलतिताल आपुनतुन पिसहाना ओद मावोर बाबो परमेस्वरना हेरे शुद्ध अनि सोबाय भक्ति मन्ता।
अनि माक वन्जेरतेय आपुना प्रबु अनि परमेस्वरना स्तुति किन्तोरोम अनि परमेस्वर मावा लेहका बनेकिता दुसरो लोकुरकुन ओदे वन्जेरतेय सराप हिन्तोरोम।
“ओर बसकेय पाप केवोर; अनि ओना टोडिताल बोदे कपटता पोल्लो बसकेय पसियो।”
बाक्याकि मसिहाल वने माकुन परमेस्वरना संबन्दते ओयिर इन्जोर ओर निरदोष मतोर ते वने माक पापि लोकुरक साटि उन्दि बेरा दुःख ताहतुर। अनि मेन्दुलते ओन हायानाता दन्ड पुटतु मति पवित्र आत्माता लावदे ओन असा जितो कितुर।
हे बालक, माक मया किन्तोरोम केवल इदाम वळकानाते आयो मति खरोय मदत किसुन मया कियाला पहाजे।
अनि येसु पापता नाश कियान साटि प्रगट आतुर इन्जोर निमाट पुन्तोरिट। अनि येसुन बोदे पाप किपरोर।
हे बालक, मिकुन बोने बहके कियानाता सन्दि हेमाट। अनि परमेस्वरना मुने खरोय पोल्लो किसोर मनकिट ते ओर येसु मसि बदाम परमेस्वरना मुने खरोय पोल्लो किसोर मतोर अदाम लेहका निमाट वने परमेस्वरना मुने खरोय पोल्लो किसोर मनकिट।
हे बालक, निमाट परमेस्वरनोर आन्दिट, अनि निमाट ओद दुश्मनिगा विजय आतोरिट बाक्याकि बोर मियागा मन्तोर ओर मसिना विरोद केवालताल हजोर मन्तोर।
अनि सबोय प्रकारता अदरम पाप मन्ता, मति इदाम पाप वने मन्ता अदेना काया हायाना हिले।
अनि हे बालक, मूरतिताल लक मन्जुन आपुनतुन पिसिहिच इराट।
नावोर बालक खरोयते ताकान्तोर इदाम केन्जानाताल हजोर गिरदा नाकुन दुसरो बोदायि हिले।