22 Та̄ўаңуқ Ханааныӷмӣ аӷнақ. Иисус такука̄ акилӷӯмаӷми: «Ка̄й Атанық, Иӷныӷа Давидым, наңлъыгьягутықыҳтиңа! Паника туӷныӷа̄м ӣтҳума̄, сыӷлыӷўа̄ӷӯқ».
Укуңӯт ныңлъюгутыт, сивунӷи Иисус Христосым. Тагика̄гуқ Давидым ныңлъюгутаңаның. Давид, Авраамынкуның пиңӯқ.
Иўырңа Иисусым авылӷақӣнақа̄. Малихся̄ҳтыңита такулюку каяхтаӷўа̄қа̄т: «Иқитысқигу! Малихся̄ӷума̄мта акилӷӯгуқ!»
Пика̄: «Атанық, иӷнықа наңлъыгьягутаҳтигу! Сяюхпахталгӯқ, ынңа̄талъ икфиқңӯқ. Аўын кынӷыгнун ӯлъҳаҳтақуқ налиӷмың мыҳқӯтақуқ.
Уңипақ миңитка̄лӷӣ на̄лъҳуқулъҳа тамаҳа̄ни Сириями. Ынка̄м югыт тагитка̄т лъңанун қамахлъютың қинуюлӷӣт, алъяҳӣна̄ӷның ақниӷнылгыт, икфиқңалӷӣт, туӷныӷалгыт, сяюхпахтақаюгыт, унӣқатлъю. Қамахлъюки Иисусым на̄лъҳуткӣ.
Та̄хкын Иисус аӷуляқыхкақ нымың. Ая̄как югык малихся̄қа̄к, акилӷӯма̄гмык хўатын: «Иӷныӷани Давидым, наңлъыгьягутикуң!»
акилӷӯкат: «Иисус! Югунӣқ! Наңлъыгьягутаҳтикут!»
Иўырңа налогмың қырңуҳтиста, уяванлъюни ныкывӷаӷми талўа сивухтыхпынани қилягмун, нақам сякимани тыңлюгмигумӣта пикақ: “Кияӷнық, сыӷлыҳқыстыңӯңа. Наңлъыгьягутықаҳтиңа!”»
На̄лъҳуқуқӣлъю тама̄кут туӷныӷа̄т сыӷлылӣҳқыстыкӣт.