6 पजा मरुंदि मल्का नाकु इल्हा वेहतोर, “इव पोल्लें पुरागा आतां. अल्पा आनि ओमेगा, मोदोल आनि आकिर ननाने आंदुन. दूपाते मत्तोर्कुंक नना पिस्वरता एता ऊटाताल एर पुक्कटते हींतन.
अस्के येसु, “ओक्कला निमे, पेनदा वरमतुन आनि उनालय एर हीम इंचि नीकुन तल्कानोर बोर आंदुरो, एरपाट कीसि मत्ते, निमेने कुद्दु नाकुन एर तल्किस मन्नेन, अस्के नना नीकु पिस्वर हियना एर हीसि मन्नेन,” इंचि इत्तोर.
अस्के आ मुरतळ, “कुहि अय्ते वेल्लेन लोतु मंता महाराज. निहगा एर तोरालय बाल्टिगुडा हिल्ले. इसोंटस्के ई पिस्वर हियना एर नीकु बल्हा दोर्कार?
गानि नना हियना एतुन बोर अय्ते उंटोरो, ओन्क मर्रा बस्केने दूपायो. नना हीता एर ओनालोप्पो बस्केळ्क ऊरसेके मनना ऊटालेसीं मारियसि, ओन्क बस्केळ्क पिस्सना पिस्वरतुन हिय्यार,” इंचि जवाब हीतोर.
गानि येसु किरिस्तु लोकुल्कुन पापाल्कुनाल इळबळिस्तोर. इल्हा पेन दाना कुर्पाते येसु किरिस्तुन विस्वासम कियानोर्कुन अंटोर्कुन नीतिमंतुल्क कीता. दीनाहाटीं मनम पेनदुक बतल हियना अव्सरम हिल्ले.
पेन दानकु मत्ता वरोर मर्रिनगुडा मनाहाटीं हीता. वरोरे मर्रि इंचि पज्जो-मुन्ने किया हिल्ले, अच्चोन बेस पेन आंदु. असोंटस्के दाना मर्रिनतोनि कळमातव अन्निगुडा मनाकु हिय्योना? तप्पाकोंटा हींता.
इंदके मनाकु दुनियाता आत्मा दोर्काहिल्ले, पेन हीता पोल्लें तेळियालय पेनदा आत्मा मनाकु दोर्कता.
बोरन्नागिंटा बंगारम, एंडि, एक्को दराता बंडां, कट्टे, जाडि, बुस्सिते पुनादि दोहना मत्ते,
अदुनहाटीं नना ईना हेंदोन, नना ओना हेंदोन इंचि मनकालोर्कुना पोर्रो पेद्दिरकेम कियामन्नि, अन्नि मीवंगे आंदुं.
अप्पुलोस बोर आंदुर? नना पौलुसुन बोन आंदुन? मोमोट इव्वुरमगुडा पेनदा सेवाकुल्कुमे. पेन माक बतल अय्ते कबळ अप्पजेपता, अदुन वेहतोम, मिमेट विस्वासम कीतिर.
“निमे बतल अय्ते हूळांतिन अदुन पुस्तकमते रासि, इपीसि, स्मुरना, पेर्गमम, तुयतीरा, सरदिस, पिलाडेलपिया आनि लोदिकिया इव एडुं कलिसियानोर्क लोहचीम” इंचि इत्ता.
बस्के अय्ते ओन नना हूळतन, अस्के नना हाताप आसि ओना काल्कुनगा अरतन. अस्के ओर ओना तिना कयदुन नापोर्रो इरसि, “निमे वेरियमा सुरुव आनि आकिर ननाने आंदुन, नना पिस्सि मंतन.
“ननाने अल्पा आनि ओमेगा आंदुन. ननाने मोदाटोन, इंदके मनानोन, मर्रा वायानोन आनि अन्निटकन्ना सक्तिमंतुनगुडा ननाने आंदुन” इंचि पेन इंता.
पजा अद दूता, बोर अय्ते स्वर्गमतुन आनि अव्टे मनना अन्निटवुन, बूमितुन आनि अव्टे मनना अन्निटवुन, समुद्रमतुन आनि अव्टे मनना अन्निटवुन तयार कीतोर, बस्केळ्क जीवाते मनना आ पेनबाबाना पोरोलते ओट्टु तिंचि इल्हा इत्ता, “इंका आल्सेम आयो.”
पेनदा एडुंगो दूता दाना वाटितुन वळि पोर्रो वळियसीता, अस्के स्वर्गमते मनना गुळिता राजगद्देताल पेद्दा आवाजते, “बोत्तिगा आता” इत्तद केंजावाता.
ननाने अल्पा, ननाने ओमेगा आंदुन. ननाने मोदाटोन, ननाने आकिर आंदुन. इंका ननाने सुरुव कियानोन, ननाने महानोन आंदुन.
पेनदा आत्मा आनि मरमिना पेगिड, “हिक्के वा” इंचि वेहांता. केंजानोरगुडा, “वा” इंचि इन्निरकांटी. दूपा आसि मत्तोर बोरे आयिर इद पिस्वर हियना एतुन पुक्कटते उन्ना वच्चु.
लोदिकिया सहरता कलिसियाता दूताक इल्हा रासा. बोर अय्ते आमीन इननोर, विस्वासमगल्लोड, निजम गवाइ वेहानोर, इंका पेन तयार कीता अन्निटवुने मोदोल मनकल आसि मंतोर, इव पोल्लें ओनव आंदुं.
बारित्ते ईर अंटोर्कुन मेहानोर, राजगद्दे नड्डुम उद्दिस मनना गोर्रे पोरि आंदुर. ओर ईरकुन पिस्वरता एता उटानगा ओंतोर. पेन ओरा कळ्कुना कंडेह्कुन पुरागा उसमंता,” इंचि वेहतोर.