4 अस्के आ इरवै नालुर एनकटा पेद्दाल्क आनि आ नालुं जिवरासीं राजगद्देपोर्रो उद्दिस मत्ता पेनदा काल्कुनगा टोंगरां ऊनसि, “आमीन हालेलुया!” इंचि मोळ्कतुर.
नना मीकु हीता आदेस परकारम ओर्कु ताकालय करहट, ई दुनिया मुंळगना आकिर वेलादाका नना बस्केळक मीतोने मनंतन,” इत्तोर.
माकुन पट्टुने अर्राकोंटा कापाळा, सेड्डातनमताल माकुन पिसागोट्टा. बस्केळक राजाल निमेन आंदिन. अदुनहाटीं ताकत आनि महिमा बस्केळक नीवदे आंद.” आमीन!
ओक्कला निमे सिराप आत्माते दन्यवाद कियानय्ते, नीवा पोल्ले तेळियवोर अगा उद्दुता मनकल आमीन इंचि बल्हा इनानुर? निमे बतल वळ्कतिन ओनकु तेळिया हिल्ले.
अस्के आ नालुं जिवरासिनाल उंदि जिवरासि, अव एडुं दूतांक, बंगारमता एडुं वाटिं हिता. आ वाटिने युगा-युगाल्क जीवाते मंदना पेनदा होंग निंडिस मत्ता.
अस्के स्वर्गमते वेल्लेन मंदिलेसीं पेद्दा आवाजते, “हालेलुया! मुक्ति, महिमा आनि ताकत मा पेनदा कय्देन मंता,
मरुंदि मल्का ओर, “हालेलुया! अद सहर वेय्याना पोया युगा-युगाल्कुनाहाटीं पेय्सेकेन मनंता,” इंचि इत्तुर.
पजा नाकु वेल्लेन मंदितालेसीं आवाज, वेल्लेन एता तळाना आवाज आनि मब्बु उरुमताप आवाज केंजावाता. अद आवाज, “हालेलुया! सामि मना पेनबाबाल वेल्लेन सक्तिमंतुड आंदुर. ओरे राज्येम ताकिचेके मंतोर.
अस्के जीवाते मनना नालुं जिवरासीं “आमीन” इत्तां. पजा पेद्दाल्क टोंगरां ऊनसि आरादना कीतुर.