3 मरुंदि मल्का ओर, “हालेलुया! अद सहर वेय्याना पोया युगा-युगाल्कुनाहाटीं पेय्सेकेन मनंता,” इंचि इत्तुर.
अल्हेने सदोम, गमोरा सहरतोर, अल्हेन पकापीसि मत्ता सहरकुनोर व्यबिचारम कीतुर आनि परायतोर पज्जो अर्सि मत्तुर. इद उंदि उदाहरनलेसीं, ओर बस्केळ्क पोत्तना तळमिते सिक्सा बोगांचेक मंतुर.
अल्हा ओर वेयनेंके पेय्सना पोया बस्केळ्क पोर्रो तेदसेकेन मनंता. बोर अय्ते आ जिवरासितुन आनि दाना बोम्मातुन मोळ्कंतुर, दाना पोरोलता चिन्हाता सिक्का वाटकुंतुर ओर नर्का-पिय्यल तकलिपतेने मनंतुर,” इंचि इत्ता.
अद सहर वेयाना पोया हूळसि, “अद सहरतालेसीं पेद्दा सहर बदाना मंताना?” इंचि इनानुर.
बूमिपोर्रोटा बोर राजालोर अय्ते दानतोनि बोगमतनम कीसि सुकमते मत्तुर, आ राजालोर दानु वेयानद हूळसि, सतता साति तंचेके अळानुर.
अस्के स्वर्गमते वेल्लेन मंदिलेसीं पेद्दा आवाजते, “हालेलुया! मुक्ति, महिमा आनि ताकत मा पेनदा कय्देन मंता,
अस्के आ इरवै नालुर एनकटा पेद्दाल्क आनि आ नालुं जिवरासीं राजगद्देपोर्रो उद्दिस मत्ता पेनदा काल्कुनगा टोंगरां ऊनसि, “आमीन हालेलुया!” इंचि मोळ्कतुर.