1 अस्के गंडाल्कुना एडुं वाटिं पीसि मत्ता दूतानाल उंदि दूता नाकुन, “हिक्के वा! वेल्लेन एता जलनपोर्रो उद्दिस मत्ता बोगमदान्कु दोर्काना सिक्सा बदो नीकु हुप्संतन,
पजा ओर इव्वुर ओरद-ओरे, “हरपीसि मनातोनि वळकसेके ताकानेंके ओर मनाकु दर्मसास्त्रमते रासि मत्ता पोल्लेना निजम अर्तमतुन बेस तेळियानाल वेहतोर. अस्के ओना पोल्लें केंजसि बच्चोन बेस अनपिच्चेक मत्ता!” इंचेके वळ्ककुत्तुर.
हुळाट! अचानक येसुनगा मूसाल आनि एलियाल महिमाते वासि, येसुना हामुर येरुसलेमते बल्हा पूरा आंता, इंचि वळ्कसेक मत्तुर.
इव पोल्लें, वायाना कालमते बिरानेन जर्गानव आंदुं, इवुन येसु किरिस्तु ओना सेवाकुल्कुंक वेहना इंचि पेन ओन्क अप्पजेपता. अस्के येसु ओना उंदि दूतातुन योहान इनना वरोन सेवाकुनगा लोहचि, ओन्क रासालय वेहतोर.
अस्के स्वर्गमते नना मरुंदि पेद्दा इचंत्रमता चिन्ह हूळतन. अद बतल इत्ते, एडुं दूतानगा, एडुं गंडाल्कु मत्तां. अव आकिरता गंडाल्कु आंदुं. अव आता पजा पेनदा होंग सल्लारंता.
अस्के आ पेद्दा सहरता मूड तुकळां आतां. वेरे-वेरे देसेल्कुना सहरकंता कूल्सि अरतां. पेन दाना तलातला आयाना होंगुना अंगुर कल्दुन पेद्दा बेबिलोन सहरकु उहानाहाटीं अद मति मर्गाहिल्ले.
अद आता पजा नना उंदि पेनदा दूतातुन स्वर्गमताल हिळु रेयसेक मत्तद हूळतन, आ दूताक वेल्लेने अदिकारम हीसि मत्ता. दाना महिमाता वेल्गुने बूमिअंता जग्गरा आता.
अद कियाना न्यायम सत्तेमतद आनि नीतिगल्लद आंदु, बारित्ते बेबिलोन सहर बोगमतनम कीसि पूरा दुनियातुन हेळाहता. अदुनहाटीं पेन दान्क सिक्सा हीसि दाना सेवाकुल्कुना बदला येतता,” इंचि इनानद केंजावाता.
पजा पेनदा दूता नाकुन, “गोर्रे पोरिना मरमिना गाटो तिनालय बोर्कुनय्ते केयमळ जर्गता ओरे आसिर्वाद दोर्कतोर आंदुर.” पजा, “इद पेनदा सत्तेम पोल्ले आंद, इदुन रासा,” इंचि मर्रा इत्ता.
नातोनि वळ्कता दूतातगा, अद सहरतुन, दाना गूरेन आनि दाना गल्मन कहालय, बंगारमता उंदि सलाकि मत्ता.
पजा, एडुं वाटिने आकिरता एडुं गंडाल्कुन पीसि मत्ता एडुं दूतानाल उंदि दूता नहगा वासि, “हिक्के वा! नना नीकु मरमिना पेगिटुन, इत्ते गोर्रे पोरिना मुत्तोन हुप्संतन” इंचि इत्ता.
इव अन्नि आतस्के, स्वर्गमते उंदि तल्पु कुल्ला मत्तद नाकु दिसता. मोट्टा मोदाला नना केंजता आवाज तूताकोमता आवाजलेह्का मत्ता. अदे आवाज नाकुन, “निमे इगे पोर्रो वा, इव अन्नि आतस्के बव पोल्लें अय्ते जर्गानव मंतांगो अवुन हुपसंतन,” इंचि इत्ता.