17 पेनदा एडुंगो दूता दाना वाटितुन वळि पोर्रो वळियसीता, अस्के स्वर्गमते मनना गुळिता राजगद्देताल पेद्दा आवाजते, “बोत्तिगा आता” इत्तद केंजावाता.
येसु आ मुरगिसोत्ता अंगुर पंडिना पानकमता रुसि हूळसि, “पूरा आता,” इंचि इत्तोर. अल्हा इंचि, हिळु तला वराहचि जीवा होळ्सतोर.
मिमेट मुन्ने इद दुनियातोर ताकाना रीति-रिवाजकुन पीसि ताकिंदिर. पोर्रो वळिते तिरियना देय्याल्कुना मुक्यल बल्हा ताकिस्ते अल्हा ताकिंदिर. इंदकेळ्कगुडा पेनदा पोल्ले परकारम ताकवोर लोप्पो अद आत्मा कबळ कीसेके मंता.
मना लडाइ मनकालोरा विरोदमते आयका, हीकट राज्येमतुन ताकसानोरा विरोदमते, हीकट राज्येमता अदिकारिल्कुना विरोदमते, हीकट राज्येमते मनना सक्तिना विरोदमते आनि मब्बुने दिस्सना दुस्ट सक्तिना विरोदमते मंता.
एडुंगो दूता तूताकोम उह्कता, अस्के स्वर्गमते पेद्दा आवाज केंजावाता. अद आवाज, “दुनियाता पूरा राज्येम मना सामिनद आनि ओना किरिस्तुनद आता. युगा-युगाल्कुनदाका ओरे राज्येम कींतोर,” इंचि इत्ता.
पजा स्वर्गमते मत्ता पेनदा गुळि कुल्ला आता. अय्ते अगा पेनदा करारकुना संदुग दिस्ता. अस्के इरगा मेर्समळ, उरुममळ, पिडगु वाटमळ, बुकंम आयमळ जर्गता पजा इरगा बंडां अरतां.
इंका उंदि दूता पेनदा गुळिताल पेय्सि, मब्बु तेर्पेपोर्रो उद्दिस मत्तोन, “बूमिपोर्रोटा पंटा कोताक वासि अदुन कोय्याना वेला एवता अदुनहाटीं निमे नीवा हेटेटे अद पंटातुन कोय्या” इंचि जोरसे वेहाता.
अस्के पेनदा इंकुंदि दूता स्वर्गमते मनना गुळिताल पेय्सता. दानागा गुडा वेल्लेन करा-करा मत्ता हेटेळ मत्ता.
अस्के गुळिताल उंदि पेद्दा आवाज आ एडुं दूतनतोनि, “होन्टु! पेनदा होंगुना अव एडुं वाटिन बूमिपोर्रो वळियटु” इत्तद नाकु केंजावाता.
पजा मरुंदि मल्का नाकु इल्हा वेहतोर, “इव पोल्लें पुरागा आतां. अल्पा आनि ओमेगा, मोदोल आनि आकिर ननाने आंदुन. दूपाते मत्तोर्कुंक नना पिस्वरता एता ऊटाताल एर पुक्कटते हींतन.