1 अस्के स्वर्गमते नना मरुंदि पेद्दा इचंत्रमता चिन्ह हूळतन. अद बतल इत्ते, एडुं दूतानगा, एडुं गंडाल्कु मत्तां. अव आकिरता गंडाल्कु आंदुं. अव आता पजा पेनदा होंग सल्लारंता.
पजा सिंहम मोत्कुत्ताप पेद्दा आवाजते मोतकुत्ता. अस्के एडुं मल्कां उरुमताप गड्डेल इंचि आवाज वाता.
रोंडो गंडम आसोत्ता. हुळाट! मूडो गंडम बिरानेन वासेक मंता.
अस्के आ दूता दाना हेटेटे, बूमिपोर्रोटा अंगुर पंडिना गुत्तिं कोय्सि, पेनदा होंगु इनना अंगुर पंडिना गानगुने वाटसीता.
अस्के गुळिताल उंदि पेद्दा आवाज आ एडुं दूतनतोनि, “होन्टु! पेनदा होंगुना अव एडुं वाटिन बूमिपोर्रो वळियटु” इत्तद नाकु केंजावाता.
अस्के गंडाल्कुना एडुं वाटिं पीसि मत्ता दूतानाल उंदि दूता नाकुन, “हिक्के वा! वेल्लेन एता जलनपोर्रो उद्दिस मत्ता बोगमदान्कु दोर्काना सिक्सा बदो नीकु हुप्संतन,
अन्नि देसेल्कुनोर्कुन हव्कनाहाटीं ओना तोळ्दाल उंदि वेल्लेन करा-करा मत्ता कसेर पलाते पेय्संता. ओर आ देसेल्कुनापोर्रो कडक राज्येम ताकसंतोर आनि अन्निटकन्ना सक्तिमंतुड पेनदा होंगुना अंगुर रसमता गानगु पोक्कातुन जारांतोर.
पजा, एडुं वाटिने आकिरता एडुं गंडाल्कुन पीसि मत्ता एडुं दूतानाल उंदि दूता नहगा वासि, “हिक्के वा! नना नीकु मरमिना पेगिटुन, इत्ते गोर्रे पोरिना मुत्तोन हुप्संतन” इंचि इत्ता.
पज्जो उंदि गुव्वा डेगातुन मब्बुन नड्डुमताल परियसेक वायनद हूळतन अद जोरते इल्हा इनानद केंजतन: “इंदके मूड दूतां अवुना तूताकोम उह्कानदे मंता, अव अवुना तूताकोम उह्कतस्के बूमिपोर्रो मनना अंटोर्क इरगा गोसा आयार! गोसा आयार! गोसा आयार!”
अस्के पेनदा मुन्ने नित्तिसि मननव एडुं दूतन नना हूळतन. अवुंक एडुं तूताकोम्कु हियमळ जर्गता.
अस्के तूताकोम पीसि मत्ता अव एडुं दूतां तूताकोम्कु उह्कालय तयार आतां.
अव गंडाल्कुनाहेंदाल अच्चोन तिप्पल्क वायिनागानि बोर अय्ते हाया हिल्लुरो, ओर ओरा कराब कबाह्कुनाल मनसु मार्सकुन्ना हिल्लुर. ओर देय्याल्कुन इत्ते, वळ्का पर्रुवव, केंजा पर्रुवव, ताका पर्रुवव बंगारम, एंडि, रागि, बंडा, कट्टेतोनि तयार कीता बोम्मन मोळ्कसेकेन मत्तुर.