6 पजा अद जिवरासि, पेनदुन, दाना पोरोलतुन, दाना जागातुन, अल्हेने दानतोनि स्वर्गमते मनानोर्कुनगुडा अपमानम कियालय दल्गता.
ए कट्ला तरास पोरिह्कुनसंटोरिटा, मिमेट कराबतोर आसि, मीवा तोळ्दाल बेसतां पोल्लें बल्हा पेय्सनुं? बारित्ते मनसुने मनना पोल्लेंगे तोळ्दाल पलाते पेय्संतां.
इत्ते कराब विचाराल्क, हव्कमळ, बोगमतनम, व्यबिचारम, दोंगातनाल्क, आबद्दम वळ्कमळ, अपमानम कियमळ इवन्नि पापि कबाह्क मनसुनाले पलाते पेय्संतां.
आ पोल्ले मनकना रूपमते मारियता. अद कुर्पा, सत्तेमतोनि पुरागा निंडिस मना नड्डुम जेगा आता. मोमोट महिमातुन हूळतोम. अद महिमा बाबाना वरोरे मर्रिना महिमालेसीं मत्ता.
ओरा तोळ्दाल पेय्सना पोल्लें, बोंदा कुल्ला मत्ते पीनगुना गब्बु बल्हा वांता अल्हा मंतां. ओरा तोळ्दाल पेय्सना पोल्लें, इंकावरोन मुळाहनव आंदुं. तरासुना विसम वरोन बल्हा हव्कंता, अल्हेन ओरा पेदविनाल पेय्सना पोल्लें तकलिप कियानव आंदुं.
बारित्ते ओनालोप्पो पेनदा गुनम पूरा निंडसि मत्तेने बाबो कूस मनंतोर.
बारित्ते पेनदाव अन्नि गुनाल्क किरिस्तुना मेंदुल्ते मनंतां.
अद डेरा इल्हा मत्ता. आ डेराता मुन्नेटा अर्राते पोतसेके मनना पंतें इर्रालय उंदि दीसोडि आनि उपारमता हारिं इर्रालय उंदि टेबल मनुंदु. अद अर्रातुन पवित्र जेगा इंतुर.
बूमिपोर्रो मनकालोर कीता अन्निटकन्ना पवित्र जेगा इत्ते, स्वर्गमते मनना निजम पवित्र जेगातसोंटा उंदि पोटवे आंद. बारित्ते, मनकालोर कीता पवित्र जेगाते किरिस्तु होळिया हिल्लोर, गानि इंदके ओर मना अंटोराहाटीं सीदा स्वर्गमते होळियसि पेनदा मुन्ने विनंति कियालय निल्सि मंतोर.
पजा स्वर्गमताल उंदि पेद्दा लेंग, “इगे पोर्रो वटु” इंचि इत्तद ओर इव्वुर गवाइदार्क केंजतुर. केंजसि उंदि मब्बु तेर्पेते कलियसि ओरा पगातुर हूळानेंकेन स्वर्गमताहेके पोर्रो होत्तुर.
अदुनहाटीं स्वर्गम आनि स्वर्गमते मनानोरिटा मिमेट कुसिते मंटु. गानि बूमिपोर्रो आनि समुद्रमते मनानोर्क मात्रम बच्चोन गोसा वायार! बारित्ते देय्यमतगा वेल्ले टाइम हिल्ले इंचि दान्क तेळियसे मंता, अदुनहाटीं अद वेल्लेन होंगुने मिहगा वाता,” इंचि केंजावाता.
अद आता पजा, गवाइता डेराता गुळितुन, स्वर्गमते कुल्ला कीसि मत्तद नना हूळतन.
“ए स्वर्गमते मनानोरिटा, पेनदा पवित्र लोकुल्कुनिटा, प्रेरितुल्कुनिटा आनि पेनदा कबुरतोरिटा, अद सहर नासडेम आताहाटीं कूस आम्टु, अद सहर मीकुन हर्रि तप्पिस्ता इंचि पेन दानकु दगता सिक्सा हीता” इंचि आ पेनदा दूता वेहता.
पजा राजगद्देतगटाल उंदि पेद्दा लेंग इल्हा केंजावाता, “हुळाट, पेन इंदके मनकालोरा नड्डुम जेगा आता. अद ओरतोने मनंता. ओर दाना लोकुल्क आंतुर, अद कुद्दु ओरा पेन आसि ओरतोने मनंता.
इव अन्नि आतस्के, स्वर्गमते उंदि तल्पु कुल्ला मत्तद नाकु दिसता. मोट्टा मोदाला नना केंजता आवाज तूताकोमता आवाजलेह्का मत्ता. अदे आवाज नाकुन, “निमे इगे पोर्रो वा, इव अन्नि आतस्के बव पोल्लें अय्ते जर्गानव मंतांगो अवुन हुपसंतन,” इंचि इत्ता.
राजगद्देता सुट्टु इरवै नालुं राजगद्दें मत्तां. अव राजगद्देन पोर्रो इरवै नालुर एनकटा पेद्दाल्क तेल्ला कपडिं केरसि उद्दिस मत्तुर. ओरा तल्लानपोर्रो बंगारमता किरिटाल्कु दोस्सि मत्तां.
अचोने आयाका स्वर्गमते, बूमिपोर्रो, बूमि हिळु, समुद्रम आनि अवुने मनानव अन्निगुडा, “राजगद्देपोर्रो उद्दनोनद आनि गोर्रे पोरिनद, स्तुति, कदर, महिमा आनि बलम बस्केळ्ताहाटीं मन्निकांटी,” इंचि इनानद नना केंजतन.
अदुनहाटीं ईर अंटोर इंदके पेनदा राजगद्दे मुन्ने मंतुर. नर्का-पिय्यल गुळितगा मंचि दाना सेवा कींतुर. राजगद्देपोर्रो उद्दिस मनानोर ईरापोर्रो डेरा कीसि कापाळांतोर.
अद आता पजा, पेनदा राजगद्दे आनि गोर्रे पोरिना मुन्ने तेल्ला कपडिं केरसि, कजूर मराता कोम्मां कय्दे पीसि हरेक जातितोर, हरेक बासातोर, हरेक लोकुल्क आनि अन्नि देसेल्कुनोर इल्हा लेक्कुते बोरे लेक्का पर्रुर अच्चोन मंदितुन नना हूळतन.