13 येसु सामिंक दान हूळसि दया वाता, अस्के “निमे अळमा बाई,” इंचि,
“ईर लोकुल्क नहगा मूड रोजकुनाल मंतुर, ईरगा तिनालय बतल हिल्ले. अदुनहाटीं नाक ई लोकुल्कुन हूळसि पापम अनपिच्चंता.
अद आता पजा सामि, इंका डेब्बै रोंड मंदि सिस्युल्कुन पेरतोर. पेरसि, बव नाह्कुने अय्ते ओन्क होनना मत्ता अव नाह्कुने ओना सिस्युल्कुन इव्वुर-इव्वुर्कुन कीसि मुन्ने लोहातोर.
उंदि मल्का येसु उंदि जेगाते पारतना कीसेक मत्तोर. पारतना आतंका ओना सिस्युल्कुनाल वरोर सिस्युड ओन, “सामि, योहान ओना सिस्युल्कुंक बल्हा पारतना कियमळ कराहतोरो, अल्हेन निमे माकुगुडा पारतना बल्हा कियमळो करहा,” इंचि इत्तोर.
अस्के सामि ओन इल्हा इत्तोर, “मिमेट परिसि लोकुल्क गिन्नें-गिलासकु सिराप लोकुल्कुंक दिसालय पलाताल तोमसि साप कींतिर, गानि लोप्पो मात्रम मीवा कराब गुनाल्क, वेल्लेन लालच निंडसि मनंता.
अस्के सामि इल्हा इत्तोर: “मालक हिल्वस्के ओनगा कबळ कियानोर्कुंक वेलापोर्रो गाटो-जावा दोस्सालय, वरोर बेस तेल्विगल्लोड, विस्वासमलायक दिवांजि मालाकुंक गावाले. अय्ते असोंटा सेवक बोर मंतोर?
अस्के सामि जवाबुने ओर्कुन, “अरे डोंगि लोकुरिटा, नोमकेमनाडु मीवाव्टेटाल हरेक मनकल कोंदातुन आयि गाडदितुन आयि लेहाकुंचि एर उहालय ओयिरा?
इल्हा येसु वेहतद केंजसि, “मावा विस्वासमतुन बेर्सागोटा सामि,” इंचि ओना प्रेरितुल्क इत्तुर.
अस्के सामि ओर्कुन इल्हा इत्तोर. “ओक्कला मीलोप्पो आवाल्कुना पेळेतच्चो विस्वासम मनिनागानि, मिमेट इद पेद्दा ताडि मरातुन, ‘निमे नीवा हिह्कुनतोनि पीकका वासि, समुद्रमते होंचि अर्रा,’ इंचि इत्ते अद मरा मीवा पोल्ले केंजंता,” इंचि इत्तोर.
मर्रा सामि इत्तोर, “सेड्डा मजिस्टर बतल इत्तोर, अद पोल्लेतुन मति कीम्टु.
पजा जकय्याल नित्तिसि सामिन, “सामि, नावा सम्सारमताल सगम गरिबोर्कुंक हींतन, नना बोनना मुळाहचि येततद मत्ते, येततादानकन्ना नालुं अंताल्क एक्को मलाहचि हींतन,” इंचि इत्तोर.
अस्के सामि पत्रुनहेके तिरियसि हूळतोर. अस्के, “इय्याला नर्कळ्क गोगोड कूसाका मुन्ने निमे नाकुन मूड मल्कां एरपाट किय्योन इंतिन,” इंचि येसु मुन्नेने वेह्चि मत्ता पोल्ले पत्रुंक मति वाता.
अस्के अव मुर्ताह्क लोप्पो होळियसि हूळतां अय्ते अवुंक अगा येसु सामिना पीनगु दिसा हिल्ले.
अस्के आ जमातोर, “हो, इद निजमे! येसु सामि जीवाते तेदतोर. ओर सिमोन पत्रुंक दिसतोर,” इंचि वळकसेके मत्तुर.
येसु नाटेने होळियाना गेटुना दग्गेर्क एवतोर, अच्चोटेन वरोन हातोन बोंदा दोसालय ओसेके मत्तुर. हातोना यावल मुंडामोसि मत्ता. दानकु ईर वरोरे मर्रि मत्तोर. नाटेनोर वेल्लेटुर लोकुल्क दानतोनि पेय्सतुर.
दग्गेरा होंचि पाडेतुन इटतोर. अस्के पाडेतुन कांजानोर अग्गेन आगतुर. अस्के येसु, “पेडा तेदा!” इंचि हातोन इत्तोर.
अंटोर पेगिटाहाटीं अळमळ-मोत्कुनमळ कीसेके मत्तुर. गानि येसु ओर्कुन, “अळमट! अद हाया हिल्ले, मींडसि मंता,” इंचि इत्तोर.
मुन्ने उंदि मल्का उंदि मुरतळ, सामिना काल्कुंक अत्तर निय होकसि दाना केल्कुने उसुमता, अद इदे मरियम आंद. ई बिमार अरता लाजर दाना तम्मुर आंदुर.
अदुनहाटीं अव रोंड अक्काह्क, “सामि, नीवा पावरमगल्लोड वरोर, बिमारते मंतोर,” इंचि येसुंक कबुर लोहतां.
आ दूतां, “बाई, निमे बारि अळसंतिन?” इंचि पूसकीतस्के, “नावा सामिना मेंदुलतुन बोंदाताल बोरो बेकेनो ओसि इरतुर, नाकु एरपाट हिल्ले,” इंचि मरियम इत्ता.
अस्के येसु, “बाई, निमे बारि अळसंतिन? बोर्कुन पहकसंतिन?” इंचि मरियमुन पूसकीतोर. अस्के मरियम ओन, ओर तोटाक कावेल मनानोर बारे इन्कुंचि, “महाराज, निमे गिंटा सामिना पीनगुन इगेटाल ओयानय्ते, अदुन बगा इरतिन नाकु वेहा नना होंचि तरकुंतन,” इंचि इत्ता.
येसु योहानुंकन्ना एक्को मंदिक बापतिस्मा हीसंतोर, योहानुंकन्ना एक्को मंदितुन ओना सिस्युल्क कीसंतोर, इंचि परिसिल्कुंक तेळियता.
अळानोर मत्ते, अळवोर लेहका मंदना, आनंदमते मत्तोर आनंदमते हिल्वाप मंदना, सामानकु अस्सानोर बतले हिल्वाप मंदना.
विस्वासुल्कुनिटा! हातोरा बारेमते मीक तेळियाकोंटा मनमळ माक इस्टम हिल्ले. बदे आसे हिल्वोर दुक्कमते मनंतुर, गानि ओरालेसीं मिमेट मनमट.
इदुनाहाटींगें येसुंक अन्नि तीरकुने ओना तम्मुह्क-हेलाह्कुनलेसीं रूपम येतमळ अव्सरम मत्ता. इल्हा रूपम येतते ओर पेनदा मुन्ने सेवा कियाना वरोर दयागल्लोड आनि विस्वासमलायक पेद्दा पेर्मल आंतोर. अस्केन ओर लोकुल्कुना पापाल्कुनाहाटीं मोक्कु हिय्या पर्रंतोर.
मना पेद्दा पेर्मल येसुंकगुडा मनालेसीं पापम कियाना अन्नि परिक्सां वातां, गानि ओर बस्केने पापमते अर्रा हिल्लोर. अदुनहाटीं ओर मना कमजोरिन, दुक्काल्कुन तेल्पिचकुंतोर.