4 ‘नाकुन दिवांजिता कबाटाल तेंडिना गानि लोकुल्क ओरा लोह्कुने केयमळ गावाले इत्ते नना बतल कियगोमो अद नाकु तेळियता,’ इंचि इनकुत्तोर.
इत्ता पजा आ दिवांजि, ‘इंदके नना बतल कीकन? नावा मालक अय्ते नाकुन कबळ पोर्रोटाल तेंडसंतोर. इंदके नहगा कास्तकरि कबळ कियानच्चो बलम हिल्ले आनि बिच्चम तल्कालय नाकु सिग्गु वांता,’ इंचि विचारम कियालय दल्गतोर.
इनकुंचि सिरमंत मनकंक बोर अय्ते बाकि मत्तुर, ओर्कुन वरोन-वरोन केयतोर, केय्सि वरोन पूसकीतोर, ‘निमे मालकुंक बच्चोन बाकि मंतिन?’
नना वेहानद बतल इत्ते, इद दुनियाते मिमेट संपलिच्ता दनमतुन कर्च कीसि, दंटातोर्कुन दोर्किचकुंटु, बारित्ते अद दनम बस्के अय्ते मारंता अस्के, बस्केळ्क मनना लोह्कुने मीक जेगा दोर्कंता.
ई तेल्वि पोर्रोटाल रेय्सि वातद आयो, गानि दुनियातागटाल, मनकनगटाल आनि देय्यमतगटाल आंद.