4 “मी लोप्पोटाल वरोनगा नूर गोर्रें मंतां इनकुंटु. अवुनाल उंदि गोर्रे तप्पिस होनानय्ते, कळमता टोंबै तोम्मिद गोर्रेन अग्गेन मंदा वाटसि, तप्सोत्ता आ उंदि गोर्रे दोर्कनदाका दान पहकालय होन्नोरा?
अस्के येसु ओर्कुन इल्हा इत्तोर, “मिहागटाल बोनागन्ना उंदि गोर्रे मंता इनकुंटु, अदगिंटा नोमकेम रोजुने पोक्काते अर्रानय्ते दान तेंडिरा? तेंडांतिर!
अस्के सामि जवाबुने ओर्कुन, “अरे डोंगि लोकुरिटा, नोमकेमनाडु मीवाव्टेटाल हरेक मनकल कोंदातुन आयि गाडदितुन आयि लेहाकुंचि एर उहालय ओयिरा?
ओर इनानद केंजसि येसु ओर्क उंदि वेसुडि वेहतोर.
अरे तप्पु दोसना लोकुरिटा, मिमेट बोरन्ना आम्टु! मिमेटगुडा अदे तप्पु कियानोर आंदिर. अदुनहाटीं इंकावरोन पोर्रो मिमेट तप्पु दोसमट. इल्हा वेरेतोरपोर्रो तप्पु दोस्सि, मीवद मिमेटे “दोसिर्क” इंचि हुपिच्कुंतिर. दानहाटीं वेरेतोरपोर्रो तप्पु दोस्सि मिमेट तपिच्कुना परिर.
मुन्ने मिमेट हर्रि तप्ता गोर्रेनलेसीं तिरियसेक मत्तिर. गानि इंदके मीवा जीवातुन कापाळसि कोहानोनगा मल्सि वातिर.