11 देय्यम पीताहेंका पद्देनमिदि वर्सानाल बिमार अर्सि मत्ता उंदि मुरतळ अगा मत्ता. दाना नळि वंकर आसि गूनि पेय्सि मत्ताहेंका दान्क बेस नित्ता वायाकोंदु.
यहुदिल्कुना दर्मसास्त्रम कराहना लोतागा येसु पेनदा पोल्लें कराहतोर. स्वर्ग राज्येम बारेमते बेसता कबुर वेहचेके, लोकुल्कुना अन्नि तीरकुना रोगाल्कुन, कमजोरिन बेस कीसेके गालिल एरियाते पूरा तिरियतोर.
अस्के, “नी मर्रिंक इल्हा बस्केटाल आसेक मंता?” इंचि येसु पेडाना बाबोन पूसकीतोर. अय्ते ओर, “सिन्नस्केटाले इल्हा आसेक मंता. बच्चुंगो मल्कां तळमिते अरहचि, एते अरहचि हव्कालय हूळता गानि निमे मापोर्रो दया वासि, माहाटीं बतलन्ना सहायम कियापर्ते कीम,” इंचि इत्तोर.
येसु दान हूळसि ओना दग्गेर्क केयतोर. केय्सि, “बाई! निमे नीवा रोगमताल पलाते अरतिन,” इंचि, पजा दाना तल्लापोर्रो कय इरतोर. कय इरता इरमळे अद बेस नित्तिसि पेनदुन तल्सकुनालय दल्गता.
अय्ते पद्देनमिदि वर्सानाल पेद्दा देय्यम पीसि मत्ता अब्राहामुना वंसमता ई मुरताटुन, नोमकेम रोजुननाड बेस कीते इव्टे तप्पु बतल मंता?” इंचि इत्तोर.
इल्हा जर्गमळ सुरुव आतस्के मिमेट अंटोर मीवा तल्ला तेह्चि पोर्रोळ्क हुळट. बारित्ते पेन मीकु मुक्ति हियाना वेला दग्गेर्क एवसेकेन मंता.”
अगा देय्याल्कुनाल, बिमारकुनाल बेस आतव इच्चुं मुर्ताह्कगुडा ओरतोनि मत्तां. अव मुर्ताह्कुनाल उंदि मगदलेनि नाटेनद मरियम पोरोलता मुरतळ मत्ता. येसु दानगटाल एडुं देय्याल्कुन पेचाह्चि मत्तोर.
येसु डोंगाताल बल्हा रेयतोर अल्हेने अद सहरतोर वरोर देय्याल्क पीसि मत्ता मनकल अगा वातोर. ओर वेल्लेने रोजकुनाल कपडिं केर्राकोंदुर, लोन मनाकोंदुर, ओर तापळानेन मनुंदुर.
आ गर्दिते उंदि मुरतळ मत्ता, दानकु पन्नेंड वर्सानाल उंदेतीर कप्पिड होनुंदु. अद वेल्लेटुर वैदकुल्कुंक हुपिच्चि दाना पूरा कोत्तां महता गानि दान बोरे बेस किया पराहिल्लुर.
अस्के इच्चुर लोकुल्क पुट्तस्केटाल कुंटि मत्तोन वरोन तेहकुंचि तत्तुर. गुळिते होना-वाया कियानोर्कुन बिच्चम तल्कागोम इंचि ओन ओर रोजु गुळिता सक्कगा इनना गलमातगा उपिच्चि इर्रुंदुर.
बोर मनकल अय्ते चमत्कार आसि बेस आतोरो, आ मनकल नल्पै वर्साना पोर्रो मत्तोर.