13 गानि यहुदि पेद्दाल्कुना वेर्रेकु बोरे लोकुल्क येसुना बारेमते कुल्ला-कुल्ला वळ्काकोंदुर.
अवंता आतंका, अरिमताइ नाटेना योसेप इनानोर, पिलातुसनगा होंचि, “येसुना पीनगुन हीम,” इंचि पूसकीतोर. पिलातुस ओम इत्तस्के ओर येसुना पीनगुन ओतोर.
अदे रोजु इत्ते वारमता मोदाटा रोजु, पोळ्द अर्रना वेलाक, सिस्युल्क अंटोर, यहुदि पेद्दाल्कुना वेर्रेक, तल्पुंक तालम वाटसि, उंदि अर्राते जमा आसि मत्तुर. अचानक, येसु ओरा नड्डुम वासि निल्सि, “मीकु सांति दोर्कि,” इंचि इत्तोर.
ओर उंदि रोजु नर्कटा वेलाक येसुंक वासि कलियतोर. कलियसि, “रब्बी, निमे कियना ई अद्बूतामाता कबाह्क पेनदा तोळ हिल्वा बोरे किया परोर. दीनहेंदाल निमे पेनदाहेंदाल वाता गुरुनिंचि मोमोट तेल्पिचकुत्तोम,” इंचि इत्तोर.
इद आता पजा, येसु गालिलतेन नार-नार तिरियसेक मत्तोर. यहुदि पेद्दाल्क ओन हव्कालय पोंचादोस्सि मत्ताहेंका ओर यहुदिया राज्येमते होना हूळा हिल्लोर.
यहुदि पेद्दाल्क पंडुगुनगा, “ओर बगा मंतोर?” इंचेके ओन पहकालय दल्गतुर.
ओर कराहनदुन केंजसि यहुदि पेद्दाल्क, “ई मनकल अय्ते बदे इस्कुलते, बोरे गुरुनगा होंचि करिया हिल्लोर. अयना ईन्कु इच्चोन वेल्ले तेल्वि बगाटाल वाता?” इंचेके इचंत्रमते अरतुर.
यहुदि पेद्दाल्कुंक वेरियसि ओना तल्लुर-बाबो अल्हा इत्तुर. बारित्ते येसुए किरिस्तु आंदुर इंचि बोर अय्ते ओप्कुंतोर, ओन दर्मसास्त्रम कराहना लोताल पेचाहमळ जर्गंता, इंचि ओर मुन्नेन उंदि आसि मत्तुर.
इव पोल्लें केंजसि परिसिल्क, “निमे अय्ते पुरागा पापमते पुट्सि-बेरस्तोन आंदिन. निमे माकु कराहंतिना?” इंचेके आ मनकन पेचाहचि गेदुमतुर.
बगा अय्ते देय्यमता राजगद्दे मंता अग्गेन निमे मनांतिन इंचि नाकु एरपाटे. अयना ना पोरोलते निमे निल्सि मंतिन. नावा विस्वासमगल्ला सेवक अंतिपान मीवा नड्डुमे देय्यम मनना जेगाते हव्कतुर, अव रोजकुनेगुडा निमे नावा पोर्रोटा विस्वासमताल पजोळ्क होना हिल्लिन.