29 “इदवेरादाका नना कीतव अन्निना बारेमते वरोर मनकल वेहतोर. ओरे किरिस्तु बारे, मिमेट वासि हुळट!” इंचि नाटेनोर्कुन इत्ता.
इदुन हूळसि अगाटा अंटोर लोकुल्क इचंत्रमते, “वरोर दाविद राजाना तंतुने पुट्टनोर मत्तोर, ओर ईरे आयोर गदा?” इंचि इत्तुर.
पजा अद मुरतळ, “किरिस्तु इनना मेसय्याल वासेक मंतोर इंचि नाकु एरपाटे. ओर वातस्के माकु अंटोर्क अन्नि पोल्लें वेहानुर,” इंचि येसुन इत्ता.
अस्के अद मुरतळ अळकातुन अग्गेन होळसि नाटे होंचि लोकुल्कुंक वेहता.
अस्के नाटेनोर नाटुन होळसि येसु मत्ता जेगातगा वातुर.
“नना कीतव अन्निना बारेमते वरोर मनकल नाकु वेहतोर,” इंचि वेहता, आ मुरतटा गवाइतुन केंजसि, अद नाटेना वेल्लेन मंदि सामरिया लोकुल्क, येसुनपोर्रो विस्वासम इरतुर.
हुळट, ओर लोकुल्कुना नड्डुम नित्तिसि बल्हा कुल्लम-कुल्ला वळ्कसंतोर! अय्नागानि ओन बोरे बतल इंचेक हिल्लुर. ईरे किरिस्तु इंचि, मना पेद्दाल्कगुडा निजम एरपाट कीतुर बारे!
अयना गुळितगा मत्ता मंदिताल वेल्लेटोर येसुन नमतुर. नम्मिसि, “किरिस्तु वातस्के, ईनकन्ना एक्को अद्बूतम आयना कबाह्क कियनुरा?” इंचि ओर वळ्कालय दल्गुतुर.
पेनदा आत्मा आनि मरमिना पेगिड, “हिक्के वा” इंचि वेहांता. केंजानोरगुडा, “वा” इंचि इन्निरकांटी. दूपा आसि मत्तोर बोरे आयिर इद पिस्वर हियना एतुन पुक्कटते उन्ना वच्चु.