39 अस्के येसु ओर्कुन, “वट हूळकिर,” इत्तोर. ओर येसुनतोनि होंचि ओर मनना जेगातुन हूळतुर. हूळसि येसु मनना जेगातगा एवसि ओनतोनि अग्गेन मत्तुर. अस्के नुल्पेळतां नालुं एगसेक मत्ता.
अदुनहाटीं ओर ओन, “इंदके पोळ्द होत्ता, इय्याला निमे इगेन महगा आगा दादा!” इंचि वेल्लेन विनंति कीतुर. अस्के येसु ओरगा मननाहाटीं ओरतोनि लोप्पो होत्तोर.
येसु पजोळ्क तिरियसि हूळतोर अस्के ओर इव्वुर ओना पज्जो वायनद हूळसि ओर्कुन, “मिमेट बतल पहकसंतिर?” इंचि पूसकीतोर. अस्के ओर, “रब्बी! निमे बगा मनांतिन?” इंचि इत्तुर.
योहानुना पोल्ले केंजसि येसुना पज्जो होत्ता इव्वुर सिस्युल्कुनाल वरोन पोरोल अंदरियल. ई आंद्रेयल, सिमोन पत्रु इनानोना तम्मुर आंदुर.
अस्के नतेनल, “अल्हाना! नासरेततालगुडा बेसता पोल्लें वाया परंतंगा?” इंचि इत्तोर. अस्के पिलिपु, “अय्ते निमेन वासि हूळा!” इंचि इत्तोर.
सामरिया लोकुल्क येसुनगा वासि, “निमे महगा मन्नु,” इंचि विनंति कीताहेंके, येसु रोंड रोजकु अगा आगतोर.
अयना बाबाल बोर-बोर्कुन अय्ते नाकु अप्पजेप्पंतोर, ओरे नहगा वांतुर. नहगा वायानोर्कुन नना बस्केने मलाहचि लोहोन.
हूळा, नना तल्पुनगा नित्तिसि तल्पुन टोक-टोक तंतस्के; बोर अय्ते ना लेंग केंजसि तल्पु तेंडांतोर, नना ओनगा लोप्पो दांतन, होंचि ओनतोनि कलियसि गाटो तिंतन, आनि ओर नातोनि तिंतोर.