8 अल्हेने सामि मल्सि वायना वेला दग्गेरा वासि मंता. अदुनहाटीं मिमेटगुडा मीवा मनसुन गट्टिगा कीसि, ओप्केते मंटु.
पेनदापोर्रोटा विस्वासमते आकिरदाका निल्सि मत्ते, मिमेट मीवा जीवातुन कापाळकुना परांतिर.
अस्के येसु, “नना मल्सि मर्रा वायनदाका ओर पिस्सि मनगोम इंचि नाकु इस्टमातस्के, ओना बारेमते नीकु बतल गावाले? निमे नावा पज्जो ताका,” इंचि पत्रुंक वेहतोर.
गानि बतल अय्ते मनाकु दोर्काहिल्ले, अदुना आसे पळानय्ते मात्रम मनम वेल्लेने ओप्केते, विस्वासमते एदुर हूळसेक मनांतोम.
पेनदा आत्माता कबाह्क इल्हा मंतां: पावरम कियमळ, कुसिते मनमळ, सांतिते मनमळ, ओप्के पीसि मनमळ, दया कियमळ, मंचितनम, इमानदारते मनमळ, मेत्तगा मनमळ, बसोंटा परिक्सा वायिनागानि अव्टे अर्राकोंटा सततुन आपकुनमळ.
मिमेट सादा-सिंपलतोर इंचि अंटोर्क तेळियनाल पिस्सट, बारित्ते सामि वायाना वेला दग्गेरा मंता.
पेन येसुन हातोरव्टेटाल तेहता. इंदके स्वर्गमताल दाना मर्रि येसु मल्सि वायानदुन एदुर हूळसेक मंतिर, इंचि इव पोल्लें अंटोर्क वेहासेक मंतुर. वायाना पेनदा होंगुनाल ओरे येसु मनाकुन पिसागोटंतोर.
मावा आसे आयि, मावा कुसि आयि, मना येसु सामि मर्रा वायानस्के ओना मुन्ने मावा पेद्दातनमता किरिटम आयि! बतल आंद? मिमेट आयिरा?
बस्के अय्ते मना सामि येसु ओना अंटोर पवित्र लोकुल्कुनतोनि वांतोरो, अस्के मनम पेनबाबाना मुन्ने पवित्रते दोसेम हिलाकोंटा मनालय मना मनसुकुन गट्टिगा कियिरकांटी, आमीन.
सामि मीवा मनसुकुन पेनदा पावरमते अल्हेने किरिस्तुना गट्टि ओप्केते ताकसा परांतोर.
मीवा बंगारम, एंडि सिलुम पींता. अद सिलुम मीक अड्डम गवाइ वेहचि, तळमितालेसीं मीवा मेंदुल्तुन नासडेम कींता. मिमेट ई आकिर युगमतेगुडा दनम जमा कीसेक मंतिर.
विस्वासुल्कुनिटा! वरोनपोर्रो वरोर चुगलीं वेहमट, अल्हा वेहतिर इत्ते मी पोर्रोने दोसेम दोसमळ जर्गंता. हुळाट, न्यायम कियानोर गलमातगा नित्तिसि मंतोर.
इंदके दुनियाते मनना अन्निटवुना आकिर रोजकु दग्गेरा एवतां. अदुनहाटीं मिमेट पारतना कियानेंके बेस विचारमते, तेल्विते मंटु.
इव अन्नि पोल्लेना गवाइ हीता येसु सामि, “हो नना बिरानेन वासेक मंतन” इंचि वेहासेक मंतोर. आमीन! वा! येसु सामि वा!