1 दनवंतुल्कुनिटा, केंजाट! मीपोर्रो वायाना गंडाल्कुनाहाटीं वरगेयाटु, अळट.
बारित्ते पोळ्दु पेय्संता अस्के एर्राना एद्दि मनंता, दानहेंदाल जाडि वतसि दांता, पजा दाना पुंगाह्कु राल्सि होंचि सिंगारम हिलाकोंटा आंता. अल्हेने सिरमंत मनकलगुडा ओना कमाइ कियाना विचाराल्कुनेन मुळ्गिसि मंचि नासडेम आसि दांतोर.
गानि मिमेट आ गरिब मनकन अपमानम कीतिर. मीपोर्रो अदिकारम ताकिच्चेके, मीकुन कोरटते इग्गिसेक ओयानुर दनवंतुल्के गदा?
केंजाट, “इय्याला हिलाकोंटे नाडि पलाना सहरते होंचि, वर्सामेड मंचि, दंदा कीसि कमांचकोम,” इंचि मिमेट इंतिट.
पापि लोकुल्कुम इंचि दुक्कमते मंटु, अळट. मिमेट कव्वानद होळसिसि दुक्कमते मंटु, आनंदमते मनानद होळसिसि नाराजते मंटु.