57 अस्के आ मंदि केव्क मुच्कुंचि, जोरसे वरगेयसेके अंटोर उंदेदम ओनपोर्रो वासि अरतुर.
यहुदिल्क ई मनकन पीसि हव्कसेक मत्तुर, गानि ईर रोम रहिवासि इंचि नना केंजतस्के सिपाइल्कुन पीसि होंचि ओरागटाल ओन पिसागोटतन.
ओना पोल्लें केंजसि पंचादिते मत्ता पेद्दाल्क वेल्ले होंगुंक वासि, ओनाहेके हूळसि पटपटा पल्कु कोर्कालय दल्गुतुर.
हूळसि, “हुळाट! स्वर्गम बय्यर आयानद आनि मनकना रूपमते पुटता पेनदा मर्रि पेनदा तिना बाजुंक नित्तिसि मत्तद नना हूळसंतन,” इंचि ओर इत्तोर.
ओन इग्गिसेक नाटेन पलाते ओसि बंडाने तनालय दल्गुतुर. इद जर्गनदान हूळता गवाइदार्क ओरा कपडिं तेंडसि साऊल इनना वरोर लेय्योना काल्कुन मुन्ने इरतुर.