10 बारित्ते पेनदाहेंदाल वायाना दुक्कम, मनसु मार्सकुनागोटसि मुक्तिताहेके ओंता, ई दुक्कमते नाराज हिल्ले. गानि ई दुनियाता दुक्कम हामुरताहेके ओंता.
“इय्याला नर्कळ्क गोगोड कूसाका मुन्ने, निमे नाकुन मूड मल्कां, एरपाट किय्योन इंतिन” इंचि येसु पत्रुंक मुन्ने वेह्चि मत्ता, पोल्ले मति वासि, ओर पलाते होंचि वेल्ले दुक्कमते इरगा अळतोर.
नना मीक वेहांतन, इदुनलेसींगे वरोर पापि मनकल ओना पापमताल मनसु मार्सकुत्ते ओनाहाटीं स्वर्गमते पेन दाना दूतानतोनि आनंदम कींता,” इंचि इत्तोर.
“गानि कर वसुल कियानोर लक्कु निततोर, ओनकु पोर्रो हूळालयगुडा दैरनेम आयाहिल्ले. ओर चातितुन तंचेके पारतना कीतोर, ‘ए पेनबाबा, नना पापि मनकन आंदुन, नावापोर्रो दया कीम,’ इंचि इत्तोर.
ई पोल्लें केंजसि ओर अंटोर सपुडदाका आतुर. पेन वेरे जातितोर्कगुडा पिस्वर दोर्किच्कुननाहाटीं मनसु मार्सकुनना वरम हीता, इंचि पेनदा स्तुति कीतुर.
दानहाटीं मिमेट मनसु मार्सकुंचि पेनदाहेके तिरियसि वाते, मीवा पापाल्क पाय्सि दांता. अस्के मीकु पेनदा मुन्ने आत्मिक सांतिता वेला वायार.
अल्हेने नना मर्रा वाता पजा, इच्चुर विस्वासुल्क कराब कबाह्क, बोगमतनम, लंजेतनम इसोंटा पापाल्कुनाल मनसु मार्सकुनाकुंटे नाक वेल्ले दुक्कम आयार. अचोने आयाका पेनदा मुन्ने नावा सिग्गु होनना वेला वायारो बतल इंचिगुडा वेरियतन.
इंदके नना आनंदमते मंतन, मीकुन दुक्कमते अरहतन इंचि आयो, गानि मीवा दुक्कमता हेंदाल मिमेट मनसु मार्सकुत्तिर इंचि. इवन्नि पेनदा इच्चा मत्तापे आतां इंचि मीक माहेंदाल बतले नुकसान आयाहिल्ले.
पजा एसावुना गति बतल आता मीक अय्ते तेळियसे मंता. वारसान हक्कुनाहाटीं बाबोनगा आसिर्वाद येतालय होत्तस्के, बाबो ओन्क आसिर्वाद हिय्या हिल्लोर. ओर अळसि-अळसि वेल्ले कोसिस कीतोर गानि ओन्क मनसु मार्सकुनालय मोका दोर्काहिल्ले.