19 मावा आसे आयि, मावा कुसि आयि, मना येसु सामि मर्रा वायानस्के ओना मुन्ने मावा पेद्दातनमता किरिटम आयि! बतल आंद? मिमेट आयिरा?
मनकना रूपमते पुटतोन नना नावा बाबाना महिमाते दूतनतोनि वांतन, आ वेलाते बोरे मनकल आयिर, ओर कीता कबाह्कुना परकारमे ओर्क इनाम हींतन.
बोगमतनमते, पापमते निंडिस मत्ता इद पीळितोर नड्डुम बोर अय्ते नाकुन, नावा पोल्लेन वेहालय सिग्गु अर्रंतोर, मनकना रूपमते पुटतोन नना बस्के अय्ते पवित्र दूतनतोनि, नावा बाबाना महिमाते वाकन, अस्के असोंटा मनकन नावोर इनालय ननागुडा सिग्गु अर्रंतन,” इंचि वेहतोर.
अस्के येसु, “नना मल्सि मर्रा वायनदाका ओर पिस्सि मनगोम इंचि नाकु इस्टमातस्के, ओना बारेमते नीकु बतल गावाले? निमे नावा पज्जो ताका,” इंचि पत्रुंक वेहतोर.
हरेक मनकल वरोन पजा वरोर, मोदाला किरिस्तु जीवाते तेदतोर, किरिस्तु मर्रा वाता पजा ओना लोकुल्क जीवाते तेदांतुर.
अदुनहाटीं न्यायम कियाना वेला वायाका मुन्ने बोने न्यायम कियमट, सामि वायानाल एदुर हुळाट. ओर हीकटते मक्किस मत्ता पोल्लेन वेल्गुने तरंतोर, मनसुने मत्तवुन पलाते अरहंतोर. अस्के पेन अंटोर्कुन मिमेट बेस कीतिट इंचि मेच्चुकुंता.
पिस्वर हियना पेनदा पोल्लेतुन गट्टिगा पीसि ताकट. इदुना हेंदाल किरिस्तु वायाना रोजुने, मीवाहाटीं नना कीता कस्टम, वितलाटा एर्तम आयाहिल्ले इंचि कुसिते वेहंतन.
अदुनहाटीं विस्वासुल्कुनिटा! मिमेट सामिना विस्वासमते गट्टिगा मंटु. मीकुन हूळागोम इंचि नावा जीवा बच्चोरो तनलाळसेक मंता. नावा पावरमतोर मिमेटे आंदिर. किरिस्तु वातस्के, नना नावा कबळ महतन इंचि हुप्सानोर मिमेटे आंदिर.
हो, मावा पेद्दातनम, मावा कुसि मिमेटे आंदिर.
बस्के अय्ते मना सामि येसु ओना अंटोर पवित्र लोकुल्कुनतोनि वांतोरो, अस्के मनम पेनबाबाना मुन्ने पवित्रते दोसेम हिलाकोंटा मनालय मना मनसुकुन गट्टिगा कियिरकांटी, आमीन.
सामिना पोल्ले परकारम मोमोट मीक वेहानद बतल इत्ते, सामि मर्रा वायानस्के मनम पिस्सि मनिनागानि, हाता विस्वासुल्कुंकन्ना मुन्ने सामिनगा होना पर्रोम.
सांति हियना पेने कुद मीकुन पुरागा पवित्र किय्यिकांटी, मावा येसु किरिस्तु सामि मर्रा वायानादाका मीवा आत्मातुन, जीवातुन, मेंदुलतुन दोसेम हिलाकोंटा कापाळिकांटी.
अचोने आयाका मिमेट तकलिपकुन, बादन ओप्के पीसि पेनदा लोप्पो गट्टिगा विस्वासमते निल्सि मंतिर. अदुनहाटीं मोमोट मीवा बारेमते पेनदा कलिसियाने पेद्दातनम वेहकुंचेके मंतोम.
बस्के अय्ते सामि येसु ओना बलमगल्ला दूतनतोनि पोत्तना तळमिते स्वर्गमताल दिस्सानुर, अस्के तकलिपते मत्तोर्कुंक आनि माकु सांति हियानुर.
विस्वासुल्कुनिटा! इंदके मना सामि येसु किरिस्तु मर्रा वायाना बारेमते, आनि मनम जमा आसि ओनतोनि कलियाना बारेमते मीक विनंति कीसेके मंतोम.
अचोने आयका मना कदरगल्ला पेन आनि मनाकु मुक्ति हियना येसु किरिस्तु ओना महिमाते वांतोर इत्ता आ सक्कटा आसेतुन मनम एदुर हूळसेक मंदना इंचेकगुडा कराहंता.
अदुनहाटीं विस्वासुल्कुनिटा! सामि मर्रा वायानादाका ओप्के पीसि मंटु. बल्हा इत्ते, वरोर कास्तकरि मनकल ओना नेदा पिस्वरता पंटाहाटीं मोदाटा पिर्रु आनि आकिरता पिर्रु वायानादाका ओप्केते एदुर हूळांतोर,
अल्हेने सामि मल्सि वायना वेला दग्गेरा वासि मंता. अदुनहाटीं मिमेटगुडा मीवा मनसुन गट्टिगा कीसि, ओप्केते मंटु.
इल्हा मत्तिर इत्ते अंटोर्कुंकन्ना पेद्दा कोहानोर किरिस्तु वायानुर अस्के, बस्केने कळियसि होनवसोंटा पेद्दातनमता किरिटम मीकु दोर्कार.
बारित्ते, मना सामि येसु किरिस्तुना ताकत आनि ओना मल्सि वायाना बारेमते मोमोट मीकु वेहतस्के, तयार कीसि वेहता कतन कल्पिसि वेहा हिल्लोम. गानि मोमोट ओना पेद्दातनमता वेलगुन कळ्कुने हूळसि वेहतोम.
इंका ओर वासि, “ओर मर्रा वांतोर इंचि हीता पोल्ले बतल आता? मावा एनकटा पेद्दाल्क अय्ते हासोत्तुर, दुनिया पुटतस्केटाल अन्नि पोल्लें बल्हा मत्तव अल्हे मंतां,” इंचि मीकुन पूसकींतुर.
अदुनहाटीं नावा पिलाल्कुनिटा! मिमेट किरिस्तुने निल्सि मंटु. अल्हा मत्ते, ओर बस्के अय्ते इद बूमिते मल्सि वायानुर अस्के, मनम वेर्रे हिल्वोरम आसि ओर वातंका ओना मुन्ने सिग्गु वायाकोंटा मंदा परकोम.
पेन मीकुन तप्पुळ बोदानाल हिळु अर्राकोंटा कापाळसि, दाना महिमाता मुन्ने आनंदमते आनि दोसेम हिलाकोंटा निल्हा परांता,
हुळाट, येसु किरिस्तु मब्बु तेर्पेनतोनि वासेक मंतोर. अंटोर ओन हूळानुर. ओरव्टे ओन कोह्कतोरगुडा मंदानुर. दुनियातोर अन्नि वंसाल्कुना लोकुल्क सातितुन तंचेके दुक्कम कियानुर. हो इल्हे आयार आमीन!
पजा येसु सामि, “हुळाट! नना बिरानेन वासेक मंतन. हरेक मनकंक ओर कीता कबाह्कुन पीसि, ओन्क इनाम हींतन.