تیتوس 1:7 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁷ چوون که یِتا ناظِر که خِدائه مِواشرِ، نَوِسه وه زندگیِ دِله هیچی دَووه که اونِ وِسه سَرکوفت بَخُره، وه نَوِسه مَغرور یا تِنِ مَزاج یا عَرِق خوار یا زورگو بوئه یا پولِ حِرصِ بَزِنه،

گیله ماز

⁷ چون که ایتا ناظر که خُدایِ مُواشرِ، اونه زندگی هر سَرکوفِ جی بایسّی دور هَبو، اون نباید مغرور یا تُندِ مَزاج یا عرق خور یا زورگو هَبو یا پولِ حِرصِ بَزِنِه

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁷ چون گه یَتِه ناظر گه خِدایی مِواشرِ، نِنِه وی زندگی ای دِلِه هیچی دَوو گه اونیسِه سَرکوفت بَخارِه، وی نِنِه مغرور یا تِنِ مَزاج یا عرق خوار یا زورگو ووئه یا پولی حِرصِ بَزِنِه

تیتوس 1:7 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 24:45

«پَس اون اَمین و عَقلدارِ نوکِر کیِ که وه اَرباب وه ره شه سِره سَرپَرَس کانده تا وِشونِ خِراکِ سَرِ وَخت هاده

لوقا 12:42

عیسیِ خِداوند جِواب هِدا: «پَس اون دانا و وِفادارِ مِواشِر کیِ که اَرباب، شه سِرهِ نوکِرونِ سَرپَرسی ره، وه ره هِدا، تا اونائه سهمیهِ خِراکِ، ‌به مووقه وِشونِ هاده؟

اِفِسُسیان 5:18

شِرابِ جِم مَست نَووین، که شِما ره بَدِ کارائه سَمت کَشِنه؛ بلکه خِدائه روحِ جِم پِر بَووین.

فیلیپیان 1:1

پولُس و تیموتائوسِ طَرِف جِم، مَسیحْ عیسیِ نوکرون تِمومِ مِقدَّسینِ وِسه که مَسیحْ عیسیِ دِله فیلیپیِ شَهرِ دِله دَرِنه، ناظِرون و شَماسون:

تیتوس 1:5

اینِ وِسه تِ ره کْرتِ جزیرهِ دِله سَر اییِشتِمه تا نصف و نیمه کارا ره سَرسامون هادی و هَمون‌ طی که تِ ره بااوتِمه، هر شهری دِله مشایخی ره بییِلی.

تیتوس 2:3

پیر زَن ها هم وِنه شه حِرمتِ دارِن، تِهمت نَزِنِن، زیاد شِرابِ بَخُردِنِ اسیر نَبوئِن، وِشون وِنه هر چی که خوارِ ره تَعلیم هادِن،

اول پِطرُس 4:10

و هر کِدوم از شِما طبقِ اون عطیه که بَییتِنی، هَمدییه ره خِدمِت هاکاردِنِ وِسه به کار بَیرین. یِتا خِادِمِ واری که خِدائه جورواجورِ فیضِ وِسه خِدمِت کانده

اول پِطرُس 5:2

گلّه ای که خِدا شِمه ‌دَس بِسپارِسه ره چَپونی و نظارت هاکانین، نا ‌زور زوری بلکه میل و رغبتِ هِمراه، [هَمون طی که خِدا خوانه؛] و نا شرم آورِ سودِ وِسه بلکه شوقِ هِمراه.

پطرسی دِوّمین نامِه 2:10

بخصوص اونایی ره که شه فاسِدِ هِوا و هوسِ خواسه هائه دِمبال دَرِنه و اِقتدارِ کِچیک اِشمارِنه. وِشون اَنده سَرکِش و خودخواهِنه که از این که آسِمونِ گَت گَتِ ها ره کفر گانِنه ترسی ندارنِنه؛