Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




رومی ایشون 12:12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

12 امیدِ دِله خِشال بوئین، مصیبت هائه دِله صَبور بوئین و هَمِش دِعا هاکانین.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

12 اُمید دِلهِ خوشحال هَبین، سختی هایِ دِلهِ صَبور هَبین و هَمَش دُعا هَکنید.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

12 اِمیدی دِلِه خِشال ووئین، مِصیبتایی دِلِه صَبور ووئین و هَمِش دِعا هاکِنین.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




رومی ایشون 12:12
71 Iomraidhean Croise  

خِشال بوئین و خَله شادی هاکانین، چوون آسِمونِ دِله شِمه اَجر زیادِ، چوون پِیغَمبِرونی که شِمه جِم قبلتر دَیینه ره هَم همین طی ظِلم رِسِندینه.


ولی اینِ وِسه خِشالی نَکِنین که پلیدِ اِرواح شِمه جِم اِطاعت کاندنه، بلکه اینِ وِسه خِشال بوئین که شِمه اِسم آسمونِ دِله بَنوِشته بَییه.»


شه تِحَمُّلِ هِمراه، شه جانِ نِجات دِنِنی.


ولی اون تیمایی که خوارِ زِمینِ دِله کَفِنِنه، اونایینه که خِدائه کِلامِ اِشنُنِنه، اونِ خوار و صافِ دِلِ هِمراه، محکم گِرنِنه و پایدار موندِنِنه و ثَمِر یارنِنه.


وِشون همه، زَن هائه هِمراه و مَریِم عیسیِ مار و وه بِرارونِ هِمراه، یَک دِل تِمومِ شه وَختِ دِعائه وِسه اییِشتِنه.


پَس پِطرُسِ زِندونِ دِله داشتِنه، ولی کلیسا یه سَره وه وِسه خِدائه پَلی دِعا کارده.


وِشون شه ره وَقف تَعلیم بَییتِن، رَسولونِ جِم و دییه ایموندارونِ هِمراه، مشارکت و نون تیکه هاکاردِن و دِعا، هاکاردِنه.


ولی اِما شه ره دِعا هاکاردِن و خِدائه کِلامِ خِدمِت وِسه وَقف کامبی.»


بوئه خِدایی که امید دِنه، شِما ره ایمونِ دِله خِشالی و آرامشِ جِم، پِر هاکانه، اون طی که روح‌القدُسِ قِوَّتِ هِمراه، امیدِ جِم پِر بوئین.


چوون هر چی که قَدیم نَدیما بَنوِشته بَییه، اَمه تَعلیمِ وِسه بییه تا پایداری و اون دلگرمی ای هِمراه که مِقدَّسِ نوِشته ها دِنه ره امید داریم.


خِدا، اَبدی زندگی ره اونایی ره دِنه که صبرِ هِمراه، خوارِ کارائه اِنجام هِدائِنِ دِله، جِلال و حِرمت و اَبدی زندگیِ دِمبال دَرِنه؛


ولی اگه یه چی که هَمتی نَدیمی ره امید دارمی، صبرِ هِمراه وه اِنتِظارِ کَشِمبی.


پَس اِسا، این سه تا موندِنه: ایمون، امید و مِحَبَّت. ولی اینائه دِله ئه گَت تِرین، مِحبَّتِ.


سه کَش این جَریانِ وِسه خِداوندِ جِم خواهش هاکاردِمه اونِ مِ جِم بَیره،


سَر آخِر ای مِ بِرارون، خِداوندِ دِله خِشال بوئین! تِمومِ اون چیایی که دَره شِمه وِسه نِویسِمبه، مِ وِسه زحمِتی نییه، بلکه شِمه امنیّتِ وِسه هَسه


هَمش خِداوندِ دِله خِشال بوئین؛ اَی هم گامبه: خِشال بوئین.


و تِمومِ قِوَّتِ هِمراه که وه پِرجلالِ قِدرَتِ جِم اِنه، قِوَّت بَیرین تا خِشالیِ هِمراه کاملاً صبر و تِحَمُّل دارین؛


خِدا این طی بَخواسه که وِشونِ بِشناسونه که این راز، غیرِ یَهودیونِ میون چه گَتِ جلالیه، این راز اینِ که مَسیح شِمه میون، جِلالِ امیدِ.


اِپافْراس که یِتا از شِما و مَسیحْ عیسیِ نوکرِ، شِمه وِسه سِلام دارنه. وه هَمِش دِعائه دِله خِدائه جِم خوانه که شِما اون آدِمونِ واری که بالغ و خاطِر جمع هَسِنه، پا بر جا بَمونین، و خِدائه ارادهِ جِم کاملاً اِطاعت هاکانین.


هَمِش دِعائه دِله استوار بوئین و دِعائه دِله شِکر هاکاردِنِ هِمراه، شِمه حِواس جَمع بوئه.


شِمه کار، که ایمونِ راهِ جِم هسه و زَحمِتی که مِحبَّتِ راهِ دِله کَشِنِنی و شِمه امیدِ پایداری که اَمه خِداوند عیسی مَسیحِ دِله ئه، خِدا و اَمه آسِمونی پییِرِ روب رو شه یاد یارمی.


ولی از اونجه که اِما روزِ جِم هَسیمی، وِنه هوشیار بوئیم، و ایمون و مِحبّتِ زره ره شه تَن دَکُنیم، و نِجاتِ امیدِ، کِلاهخودِ واری شه سَر بییِلیم.


اینِ وِسه، اِما شه، خِدائه کلیساهائه دِله شِما ره اِفتخار کامبی، شِمه پایداری و ایمونِ خاطِری، که تِمومِ آزار اذیّت و عِذاب هائه دِله طاقت بیاردینی.


خِداوند شِمه دِل ها ره، خِدائه مِحَبَّت و مَسیحِ پایداری هِمراه هدایت هاکانه.


ولی تِ که مَردِ خِدایی، این چیائه جِم فِرار هاکان، و صالحی، دینداری، ایمون، مِحَبَّت، پایداریی و ملایمتِ دِمبال دَواش.


ولی تِ، مِ تَعلیم و مِ رِفتار و مِ هدف و مِ ایمون و مِ صَبر و مِ مِحَبَّت و مِ طاقتِ از نزدیک شاهد بیئی


و شه اون مِوارکِ امیدِ چِش به راه بوئیم، یعنی اَمه عَظیمِ خِدا و اَمه نجات‌دهنده عیسی مَسیحِ جِلالِ دیار بَیِّن،


تا وه فِیضِ هِمراه صالح بِشمارِسه بَوویم و طبقِ اون امید که اَبدی زندگی ره دارمی وارثون بَوویم .


ولی اون قدیمِ روزا ره ‌شه یاد بیارین، اون مووقه که تازه نورانی بَییه بینی؛ شِما یِتا سختِ مبارزهِ دِله، عِذابِ هِمراه طاقت بیاردینی.


چوون شِما احتیاج دارنِنی که طاقت بیارین تا اون مووقه که خِدائه خواسه ره به جا یارنِنی، اونچی که وَعده هِدا بَیّه ره به دَس بیارین.


پَس وَختی یِتا گَتِ اَبر شاهِدونِ جِم شه دور دارمی، بِئین اِما هم هر بار و هر گِناهی که سخت اَمه ‌دَس و لینگِ کَش پیچِنه ره شه جِم دور هاکانیم و پایداریِ هِمراه این مسابقه‌ِ دِله که اَمه پیش رو دَره، دوو بَیریم.


ولی مَسیح، یِتا ریکائه واری خِدائه سِره سَر وِفادارِ، و اِما وه سِره هَسیمی، اگه راس راسی شه اِطمینان و افتخارِ شه امیدِ دِله قایم داریم.


اون روزایی که عیسی جِسمِ دِله دَییه، بِرمه ها و اَسری ها و شونگ و شیونِ هِمراه وه پَلی که تونِسه وه ره مَرگِ جِم نِجات هاده، دِعا و اِلتماس هاکارده و شه کاملِ اطاعتِ خاطِری، وه دِعا مستجاب بَییه.


تا تمبِل نَبوئین، بلکه شِمه سَرمخش اونایی بوئِن که ایمون و صبرِ هِمراه وعده‌هائه وارث بونِنه.


و این طی، اِبراهیم بعد از اون که صبرِ هِمراه اِنتِظار بَکِشیه، وَعده ره به دَس بیارده.


پَس اِی بِرارون، تا خِداوندِ بییَموئِن صبر هاکانین. هارِشین چی طی کشاورز اِنتِظار کَشِنه تا زِمین، شه با ارزشِ محصولِ بار بیاره؛ چی طی صَبر کانده تا پاییز و بهارِ وارش زِمینِ سَر بِواره.


بلکه اینِ وِسه که مَسیحِ عِذاب هائه دِله شَریک بَینی، خِشال بوئین تا اون مووقه که وه جِلال دیار بَووه، شِما هم خِشالی هاکانین و شاد بوئین.


همه چیِ آخِر، نزیکِ؛ پَس شه دِعاهائه خاطِری هوشیار بوئین و شه دَمِ بَیرین.


و معرفتِ هِمراه، خویشتنداری و خویشتنداریِ هِمراه، پایداری و پایداریِ هِمراه، دینداری،


اگه قِرار بوئه یه نَفِر اسیر بَووه، اسیریِ وِسه شونه. اگه قِرار بوئه یه نَفِر شَمشیرِ هِمراه بَکوشته بَووه وِنه شَمشیرِ هِمراه بَکوشته بَووه و این مِقدّسینِ پایداری و وِشونِ ایمونِ خوانه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan